Бір күнде ашып мінезіңнің бар қырып,
Тез сөндірдің жігеріңнің жарқылын.
Ұнап еді батылдығың алғашқы -
Тырағайлап қашқаның не жарқыным.
Жарылардай саған құштар сезімнен ,
Өзімді- өзім тұсаулаушыы ем төзіммен.
Өлімнен де қаймықпаған тілекті ,
Қалай оқи алмағансың көзімнен?
Өнерің бар қараған жұрт қанбаған
Әнің анау аспанымда самғаған
Құдай саған бәрін беріп тек қана-
Ерлік бермей қойғанына таң қалам.
Енді бәрі,
Өшті
Сөнді
Далбаса
Қайтем енді өз сезімім алдаса .
Сен өлді деп өкінбеймін әттең ай
Бітпей қалған мына ескерткіш болмаса.
Бұлақ сүргенімен құрақсыз,
Сезім өмір өмір сүре алама мұратсыз?.
Жүрегінде ерлігі жоқ адамның-
Барлығыда махаббатқа тұрақсыз!
