Бишкек 2019 кыргыз тили
чечмелениши менен таанышкыла
жүктеу/скачать 7,72 Mb. Pdf көрінісі
|
| чечмелениши менен таанышкыла.
Мүнүшкөр – аң жана илбээсин алдырыш үчүн алгыр куштарды таптоочу адам. Томого – алгыр куштардын көзүн жаап коюучу тоголок тарткан булга- ары бөрк. Каатчылык – кургакчылыктан улам түшүм болбой калган жылы каат- чылык болот, ачарчылык, жокчулук болот, мал кырылат, эл ооруйт ж. б. 2-ТАПШЫРМА. Төлөгөн Касымбековдун «Сынган кылыч» романынан үзүндүнү окугула Кармашуу сап 5 Бир убакта шарпылдап жулкунуп, чеңгели- не эмне кирсе ошону мыжыга кармап, курч тумшугу менен карсылдата чокуп, жаны ка- райып, мойнун алга созгулап, шырп эткен дабышка, жолбун желдин шуу-шуу эткенине жата калып кулак салып, талпынып ачуу шаңшып, тынчы кете баштады бүркүттүн. Кайдадыр эркин жайга, аркыраган шамал менен жарышып, 10 15 үлбүрөп чубалган булуттардын үстүнөн сызгысы келгендей. Шабырт алды окшойт… Сарыбай бүркүттүн томогосун сыйрыды. Бүркүт дароо колдон суурулуп, заматта көккө атылып чыкты. Бере көр! Сарыбайдын жүрөгү дүкүлдөп кетти. Бере көр, чоң Кудай! Бере көр, кең Кудай! Сарыбай эки көзүн жүлжүйтүп, кубанып көк тиктеп, КЫРГЫЗ ТИЛИ 234 20 25 30 35 40 45 50 55 60 65 кайсаңдап ар тарабын каранып, кайсыл жерден кандай аң качып чыгып калар экен деп дегдеп, жүзү жаркырады. Ошол бойдон, ошол кеткен бойдон бүркүттүн карааны көрүнбөй калды. Мүнүшкөр жалбырак болуп дирилдеп күттү. Жок… Жел гана шыбактардын башын шыбыраштырып жатты. Эч дареги жок… Кеткени ушубу!.. – О, кырааным… Кетип калдыңбы?.. Көзү жашылданып, боз асманга телмирди, эч көтөрө албай турган эч көнө албай турган сары убайым басты Сарыбайды. Оозун кымтышты унутуп, кичинекей сакалын сербейтип, нары- бери алдастап кетти. Боз асман анын жүрөгүн байкатпай жутуп коюп, анын көзүн мисирейип карап тургандай болду. «О, кырааным…Мени таштап кеттиңби?!. Мен куруюн, мен бир жазгы каатчылыктан сени алып чыга албадым… О, кырааным…» Баштагыдай үндөп чакыра албады Сарыбай. Антүүгө укугу жоктой сезилди. Тили күрмөлбөдү. Айласыз, кубатсыз бууну титиреди. «О, кырааным… Балам менен барабар көрчү элем… О…» Ана! Алда кайдан бүркүт шаңшыды. Ана! Сарыбайдын жүрөгү жарылып кете жаздады. Ана! Илбээсин көргөндө гана ушундай шаңшычу ал. Сарыбай токтоно албай көйнөгүн унутуп, жылаңач дардаңдап чуркады. Үндү улап чуркады. – О, айланайын үнүңдөн… айланайын… – деп каргылданып, эки колун обого сунуп кыйкырды. Ошол! Төбө жактан абаны жарып шуулдап угулган күү гана улам жакындап келатты. Ошол! Сарыбай элтеңдеп, сүйүнгөнүнөн каңырыгы түтөп, Кудайга да, бүркүтүнө да жалынды. Сарыбай эки жагын каранды. Эмне үчүндүр жакын жерде шакка корголоп, же суналып качып жөнөп берген аң көрүнбөйт. Ана! Бүркүт! Күчтүү канаттарынын күүсү желдин шоокумун каптап, найзанын жүктеу/скачать 7,72 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|