БоөЖ №5 экг-ні тіркеу және талдау қағидалары
жүктеу/скачать 42,36 Kb.
|
| II. НЕГІЗГІ БӨЛІМ
2.1. ЭКГ Электрокардиограмма (ЭКГ) - бұл миокард талшықтарының ішкі электрлік белсенділігін тіркейтін зерттеу. Қарапайым тілмен айтқанда, бұл механикалық немесе биоэлектрлік бұзылулар бар -жоғын бақылау үшін жүректің электрлік белсенділігін тіркеудің практикалық, оңай қайталанатын және арзан әдісі. Электрокардиограмма кардиологқа бірқатар жүрек аурулары мен патологияларын анықтауға мүмкіндік береді: аритмия: жүрек ырғағының өзгеруі: жүрек біркелкі емес, тым баяу немесе өте жылдам соғады. Аритмия диагнозы өте маңызды, өйткені олар жиі симптомсыз жүректің тоқтап қалуына және кенеттен өлімге әкелуі мүмкін; ишемия және/немесе инфаркт: ЭКГ жүрек жұмысын анықтай алады реніш миокард инфарктісіне (жүрек тінінің өліміне) әкелуі мүмкін коронарлық артерияның тарылуынан туындаған жүрекке қан ағымының төмендеуінен (ишемиялық) туындаған; туа біткен немесе жүре пайда болған өзгерістер мен жүрек қуыстарының физикалық бұзылыстары, мысалы, вальвулопатиялар, қарыншалық гипертрофия, кеңейтілген кардиомиопатиялар және т. электролиттік бұзылулар: жүрек ырғағының өзгеруіне әкелетін қандағы электролиттердің артық немесе жетіспейтін концентрациясы; кейбір дәрі -дәрмектердің уытты әсері: бұл жүрек бұлшықетіне зақым келтіруі мүмкін. ЭКГ сонымен қатар кардиостимуляторлардың және имплантацияланатын дефибрилляторлар сияқты басқа ішкі құрылғылардың жұмысын бағалауға мүмкіндік береді. Тексеру нәтижелері мен патологиялардың немесе қауіп факторларының болуына немесе болмауына байланысты медициналық тексерулер мен электрокардиограмманы қаншалықты жиі жүргізу керектігін маман шешеді. 40 жастан бастап оларды екі жылда бір рет, ал 50 жастан кейін жылына кемінде бір рет жасаған жөн. Электрокардиограмма интервалдары: жүктеу/скачать 42,36 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|