Адамгершіліктің аты өшкен

Жәһилия  кезеңіндегі  Арабстанда  адамгершілік  атаулы  жойылған. 

Нәпсіқұмарлық  шегіне  жетіп,  құмар,  зинақорлық,  маскүнемдік,  зұлымдық, 

ұрлық, зорлық, өтірік-өсек кең етек алған. 

Әлі  жеткен  әлсізге  әлімжеттік  жасап,  ұрып-соғатын,  ойына  келгенін 

орындататын.  Әй  дейтін  әже,  қой  дейтін  қожа  жоқ,  адам  өмірі  ойыншыққа 

айналған.  Күштінің  айтқаны  -  заң,  дәрменсіз  дымын  шығармайды.  Адамдар 

мал тәрізді мойындарына қамыт кигізіліп, базарда сатылатын. 

Әйелдердің  көрген  күні  айуаннан  төмен.  Әсіресе,  жас  күңдер  зорлық-

зомбылықтың  құрбаны  боп  жатты.  Қыздарды  сату,  зинақорлыққа  итермелеу 

қалыпты тұрмыс қажетіне айналған. 

Құранда  адам  атын  ластайтын  бұл  азғындық  әрекеттер  жөнінде  былай 

делінеді: