Беттік құбылыстар фазалық интерфейсте фазалық интерфейсте болатын процестер деп аталады. Бұл құбылыстар өздігінен жүреді, бұл жүйенің беткі қабаттың артық энергиясын азайтуға деген ұмтылысына байланысты.
Адсорбция-бұл өздігінен болатын беттік құбылыс жүйе компоненттерін беткі қабат пен көлемдік фаза арасында қайта бөлу. Адсорбент деп аталатын тығыз фаза (беттің пішінін анықтайтын фаза) қабылданады. Адсорбент қатты және сұйық болуы мүмкін. Қайта бөлінетін, сондықтан әдетте газ немесе сұйық фазада болатын зат адсорбат деп аталады. Осылайша адсорбат адсорбент бетінде адсорбцияланады.
Дисперсті-бұл кем дегенде екі фазадан тұратын жүйелер, олардың біреуі қатты (дисперсиялық орта), ал екінші фаза бөлшектелген және дисперсті жүйенің көлемінде біркелкі бөлінген (дисперсті фаза). Дисперсті фазалық бөлшектер сұйық дисперсиялық орта молекулаларымен қарқынды әрекеттесетін жүйелер лиофильді деп аталады, ал бұл өзара әрекеттесу іс жүзінде жоқ жүйелер лиофобты деп аталады.
Дисперсті жүйелердің барлық әртүрлілігі екі белгінің – гетерогенділік пен дисперсияның жиынтығын біріктіреді.
Гетерогенділік-фазааралық беттің болуын, табиғаттағы (полярлықтағы) және фазалық құрылымдағы айырмашылықты көрсетеді. Гетерогенділіктің сандық сипаттамасы-беттік керілу шамасы (σ). Ол гетерогенділік дәрежесін, бір Фазадан екінші фазаға ауысудың айқындылығын анықтайды.
Дисперсия (бөлшектену дәрежесі) бөлшектердің мөлшері мен геометриясымен анықталады. Дисперсті фаза барлық үш өлшемде (бөлшектер), екі өлшемде (талшықтар, жіптер, капиллярлар), бір өлшемде (көбік қабықшалары, мембраналар, адсорбциялық қабаттар) шағын өлшемдерге ие болуы мүмкін. Бөлшектену дәрежесі бағаланады
1) D = 1/d (м-1), мұндағы d – бөлшектің көлденең өлшемі. Сфералық бөлшектер жағдайында d-диаметрі;
2) дисперсті фазаның меншікті бетінің шамасы. Меншікті бет-бұл барлық бөлшектердің жиынтық беті S, олардың жиынтық көлеміне жатқызылған V: Ѕуд = (S/V) (м-1) немесе жиынтық массасына м: Σ = (S/m) (м2/кг немесе м2/г).
Гиббстің бос энергиясы (немесе жай Гиббс энергиясы немесе Гиббс потенциалы немесе тар мағынада термодинамикалық потенциал) — бұл химиялық реакция барысында энергияның өзгеруін көрсететін және осылайша химиялық реакция жүруінің принципті мүмкіндігі туралы сұраққа жауап беретін шама; бұл келесі түрдің термодинамикалық потенциалы:
!G=U+PV-TS,
Гиббс энергиясын жүйенің толық химиялық энергиясы деп түсінуге болады (Кристалл, сұйықтық және т. б.)
ΔG = ΔH – T ΔS
Гиббс энергиясы ұғымы термодинамика мен химияда кеңінен қолданылады.
Изобар-изотермиялық процестің өздігінен жүруі екі фактормен анықталады: жүйенің энтальпиясының төмендеуімен байланысты энтальпиялық (ΔH) және энтропиялық t ΔS, оның энтропиясының өсуіне байланысты жүйенің бұзылуының жоғарылауына байланысты. Бұл термодинамикалық факторлардың айырмашылығы изобар изотермиялық потенциал немесе Гиббстің бос энергиясы (G, кДж)деп аталатын жүйе күйінің функциясы болып табылады