Әдебиет теориясы. 1-том
жүктеу/скачать 5,33 Mb. Pdf көрінісі
|
| Ескертпе
1. Телевизиялық сериалдардың сегментациясы, əңгімелеуі мен орындалуы осы үш элементті де қамтиды. 2. « The Sopranos» пьесасының соңы қайғылы аяқталып, танымал болуына ол бөлімде не музыканың, не бейненің болмауының да əсері бар. Соңғы титры көрерменге Джон Кейдждің «4’33» пьесасындағыдай өлшем бірлігінің жоқ екенін көрсетеді. 3. Желілік практикадан тағы бір негізгі ерекшелігі – жарнаманың болмауы, əдеттегі көпактілі құрылымның сипатына өзгеріс енгізуі, яғни үздіксіз эпизод пен үзіліссіз маусым қалыптасқан сегментацияны бұзуға, əңгімелеу жолына өзгеріс енгізуге əсерін тигізген. 4. HBO « The Sopranos » басталғанға дейін он үш эпизодтық маусымға жоспарланған еді. « The Larry Sanders Show» (1992–98) сериялының алты сериясының үшеуінде он үш эпизодқа дейін болған. Ал « Sex and the City» (1998) сериалының бірінші маусымында он үш эпизод болған. Бірақ ситуациялық комедиялардың мəдени əсері қанша мол болса да, « The Sopranos» жеткен жетістікке жетуге тырыспаған еді. Бас кейіпкер қатысқан кейбір сюжет желілері бір эпизодтан екінші бір эпизодты туындатып жатса да, əдеттегі телевизиялық комедия түрінде түсірілген. «Sex and the City» комедиясының мақсаты ұзаққа созылу еді, бұл орайда, «The Sopranos» телевизиялық сериалдардың сипатына өзгеріс енгізген. 5. Ұлыбританияда əрбір сериалдың əрбір маусымы «серия» деп аталады, ал эпизодтары бірнеше апта бойы үздіксіз жалғасып жатады. Семантикалық айырмашылығы мен моделі Британиядағы сериалдардың АҚШ-тағы сериалдарға қарағанда ұзағырақ болатынын көрсеткен. Бірақ əдеттегі Британия сериалдарының əр сериясы АҚШ-тағы сериалдарға қарағанда қысқарақ болады екен. Ұлыбританиядағы сериал етіп түсірілген драмалар алты- сегіз эпизодтан тұрып, шағын көлемде көрсетіледі, « The Sopranos» сериалында айтқанымнан əлдеқайда қысқарақ көрсетіледі. 6. «Dickens» пен « The Wire» арасындағы айырмашылықты көру үшін қараңыз : Weisberg (2006) жəне Miller (2007). Сериалдың режиссері Дэвид Симон бұл сериалды «визуалды новелла» деп атаған (Mittell, 2009: 429). 7. Майкл Ньюман «бұқаралық телевизиялық өнер» деген тақырыпта талқылау өткізген (2006: 17). Сілтеме Ayres, Chris (2009). «Alan Ball Finds True Blood Six Feet Under». The Times (London) 30 Sept. 2009. http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/tv_and_radio/article6853973.ece . Chase, David (2002). The Sopranos: Selected Scripts from Three Seasons. New York: Warner Books. Chozick, Amy (2009). «The Women behind Mad Men ». Wall Street Journal 7 Aug. 2009. http://online.wsj.com/article/SB10001424052970204908604574332284143366134.html Feuer, Jane (1983). «The Concept of Live Television: Ontology as Ideology». Regarding Television: Critical Approaches. Ed. E. Ann Kaplan. Frederick: U Publications of America. Hayward, Jennifer (1997). Consuming Pleasures: Active Audiences and Serial Fictions from Dickens to Soap Opera. Lexington: UP of Kentucky. Johnson, Steven (2005). Everything Bad Is Good for You: How Today’s Popular Culture Is Actually Making Us Smarter. New York: Riverhead. McGrath, Charles (2000). «The Triumph of the Prime-Time Novel». Television: The Critical View. 2nd ed. Ed. Horace Newcomb. Oxford: Oxford UP. 242–52. McHale, Brian (2009). «Beginning to Think about Narrative in Poetry». Narrative 17.1: 11–30. Milch, David (2006). Deadwood: Stories of the Black Hills. New York: Melcher Media. Miller, Laura (2007). «The Best TV Show of All Time: A Classical Masterpiece». Salon 15 Sept. 2007. http://www.salon.com/ent/tv/feature/2007/09/15/best_show/index1.html . Mittell, Jason (2006). «Narrative Complexity in Contemporary American Television». Velvet Light Trap 58: 29–40. Mittell, Jason (2009). «All in the Game: The Wire , Serial Storytelling, and Procedural Logic». Third Person: Authoring and Exploring Vast Narratives. Ed. Pat Harrigan and Noah Wardrip-Fruin. Cambridge: MIT P. 429–38. Newman, Michael Z. (2006). «From Beats to Arcs: Toward a Poetics of Television Narrative». Velvet Light Trap 58: 16–28. Nussbaum, Emily (2004). «Captive Audience». New York 9 Aug. http://nymag.com/nymetro/arts/tv/reviews/9579/ . O’Sullivan, Sean (2006). «Old, New, Borrowed, Blue: Deadwood and Serial Fiction». Reading Deadwood: A Western to Swear By . Ed. David Lavery. London: I. B. Tauris. 115–29. O’Sullivan, Sean (2009). «The Decalogue and the Remaking of American Television». After Kieślowski: The Legacy of Krzysztof Kieślowski. Ed. Steven Woodward. Detroit: Wayne State UP. 202–25. Singer, Mark (2005). «The Misfit: How David Milch Got from NYPD Blue to Deadwood by Way of an Epistle of St. Paul». New Yorker 14 and 25 Feb. 2005. 192–205. The Sopranos (2001). «David Chase Interview». Created by David Chase. Season 1 DVD. HBO Video. Warhol, Robyn R. (2003). Having a Good Cry: Effeminate Feelings and Pop-Culture Forms. Columbus: Ohio State UP. Weisberg, Jacob (2006). « The Wire on Fire: Analyzing the Best Show on Television». Slate 13 Sept. http://www.slate.com/id/2149566/ . The West Wing (2003). «Off the Record [featurette with comments by creator Aaron Sorkin]». Season 1 DVD. Warner Home Video. Williams, Raymond (1974). Television: Technology and Cultural Form. New York: Schocken. Wordsworth, William, and Samuel Taylor Coleridge (1996). Lyrical Ballads. Ed. W. J. B. Owen. New York: Oxford UP. |