Әдебиет теориясы. 1-том
жүктеу/скачать 5,33 Mb. Pdf көрінісі
|
adebiyat teoriyası.1.
| Ескертпе
1. Cf. Louis Teeter, «Scholarship and the Art of Criticism» ELH 5 (Sept. 1938), 173–94; René Wellek, review of Geoffrey Tillotson’s Essays in Criticism and Research, Modern Philology 41 (May 1944), 262; G. Wilson Knight, Shakespeare and Tolstoy , English Association Pamphlet no. 88 (April 1934), p. 10; Bernard C. Heyl, New Bearings in Esthetics and Art Criticism (New Haven, 1943), pp. 66, 113, 149. 2. Dictionary of World Literature , ed. Joseph T. Shipley (New York, 1943), pp. 326–39. 3. J. E. Spingarn, «The New Criticism» in Criticism in America (New York, 1924), pp. 24 –25. 4. As critics and teachers constantly do. «We have here a deliberate blurring…» «Should this be regarded as ironic or unplanned?» «…is the literal meaning intended…?» «…a paradox of religious faith which is intended to exult…» «It seems to me that Herbert intends…» These examples are chosen from three pages of an issue of The Explicator (Fredericksburg, Va.), 2, no. 1 (Oct. 1943). Authors often judge their own works in the same way. See This Is My Best, ed. Whit Burnett (New York, 1942), e.g., pp. 539–40. Сыншылар мен ұстаздар үнемі былайша көрсетеді: «Бізде əдейі шайып кету бар…», «бұл ирония ретінде қарастырылуы тиіс пе, əлде жоспарға енбеген бе?...», «бұл дəлме-дəл мағынасы ма, əлде астарлы мəні ме?» … «қуануды өсиет ететін діни сенім парадоксі», «менің ойымша, Герберттің көздегені…». Бұл мысалдар Explicator ( Fredericksburg, Va. ), 2, no. 1 ( Oct. 1943 ) нөмірінің үш бетінен таңдалып алынды. Авторлар өздерінің еңбектерін де үнемі осылай бағалайды. Қараңыз , бұл менің ең жақсы сыйым. Эд.Уит. Бернетт (Нью-Йорк, 1942), мысалы, 539–540-бб. 5. «Əдейі қателесуге» жақын поэзияда «бөлшек» пен «бүтіннің» орнына «құралдар» мен «соңы» туралы сөз қозғалады. Біз бұлардың арақатынасын сөздік бөлімінде ықшамдалған түрде қарастырамыз. 6. E. E. Stoll. «The Tempest», PMLA 44 (Sept. 1932), 703. 7. Ananda K. Coomaraswamy. «Intention», American Bookman 1 (winter 1944), 41– 48. 8. Лонгиннің қазіргі романтизмге көзқарасы туралы қараңыз : R.S. Crane, review of Samuel Monk’s The Sublime, Philological Quarterly 15 (April 1936), 165–66. 9. Кроче «Ariosto, Shakespeare, and Corneille» кітабында (trans. Douglas Ainslie (London, 1920), chap. 7), «The Practical Personality and the Poetical Personality» жəне Defence of Poetry , trans. E. F. Carritt (Oxford, 1933), p. 24, кітабында интернационализмді сынаған еді, бірақ оның сыны «Aesthetics» кітабында қарсы пікір тудырған. 10. Қараңыз : Hugh Mearns, Creative Youth (Garden City, 1925), esp. pp. 10, 27–29. Шабыт беретін өлеңдердің техникасы бүгінде шабыт пен көркемдікпен қатар келеді. Қараңыз : Rosamond E. M. Harding, An Anatomy of Inspiration (Cambridge, 1940); Julius Portnoy, A Psychology of Art Creation (Philadelphia, 1942). 11. Curt Ducasse, The Philosophy of Art (New York, 1929), p. 116. 12. Поэма жазылғаннан кейінгі сөз тарихы бастапқы мағынасына сай болса, онда шумақтың мақсатына сай күмəн тудырмауы тиіс. Cf. C. S. Lewis and E. M. W. Tillyard, The Personal Heresy (Oxford, 1939), p. 16; Teeter, loc. cit., pp. 183, 192; review of Tillotson’s Essays, TLS 41 (April 1942), 174. 13. Chapters 8, «The Pattern» and 16, «The Known and Familiar Landscape» оқырманға өлеңді түсінуге көп көмектеседі. Мысалы, интернационалистік сын жөнінде қараңыз : Кеннет Бурктің (Kenneth Burke) « The Ancient Mariner in The Philosophy of Literary Form» (Baton Rouge, 1941) еңбегіне талдауы, 22–23, 93–102-бб. Бурк мырза ойын толық жеткізе білген. 14. Charles M. Coffin, John Donne and the New Philosophy (New York, 1927), pp. 97–98. 15. Элиот жазбаларында автордың психологиясына нақты баға берген. Қараңыз : The Use of Poetry and the Use of Criticism (Cambridge, 1933), p. 139, жəне «Tradition and the Individual Talent» in Selected Essays (New York, 1932). Дегенмен бұл жазбалар біртекті емес. Қараңыз : A Choice of Kipling’s Verse (London, 1941), pp. 10–11, 20–21. |