Гімелер, аудармалар
жүктеу/скачать 4,32 Mb. Pdf көрінісі
|
| сәл селт етіп
) . Жат деймісің, тіліңді алайын ба? Н а р ш а . Ал тілімді! Байғұс, сенің менен басқа жанашырың бар ма? Керек десе, менің шешем де мені де жынданды деп, екеумізден құтылғанша асық болып отыр. Т о й с а р ы . Шешеңе ой түсті ғой. Н а р ш а ( Карагөзге ). Қарагөз... шаршадың, шамаң бітті. Жат енді! Қ а р а г ө з ( ақырын ілбіп жүріп ) . Қазір... қазір... ( Бетіне жапырақты ұстап. ) Тоғай ішінде көрге жатқалы келем. ( Төсегіне отырып ) . Ақыретке оранайын ба? Ән салайын ба? Өз бетімен ыңырсып ән салып отырады. Аздан соң қайта шығып кетеді. Н а р ш а . Құданың құдіреті, ауырғаннан бері аузынан «тоғай, көр» деген сөз бір түспейді. Бетіңді суыққа салып, жүрегің мұздай жат болып жүргенде де ибамен «сіз» деп сөйлеп, иіліп күткеніңнің өзі-ақ мені ұйытып еді. Ерекше бо- лып туып, ерекше болып сөнгенің бе? Шынымен жарық күндей болып басталған өмірің қара түндей болып құлазып, жүдеп біткені ме?! Т о й с а р ы . Бәрі рас... Жалғаны жоқ сөз. Бәрі арманды дүние!.. 20–1247 298 Н а р ш а . Әй... болмайды! Шама жоқ. Мен де ұзамайтын жанмын. Жазылса, Қарагөз мені де жазар. Ол жазылмаса, тілер тілек, етер үміт жоқ. Тыныс бітіп келеді. Қ а р а г ө з ( қайта кіріп ) . Жығылып барам... Ұйықтайын ба? Өлсем бе?.. Құлап кетсем, тау басынан ұшып келем... жерде тоғай... тоғай... көп тоғай?.. ( Сыбырлап, төрге қарап ақырын жүріп, қолымен ишарат қып. ) Шақырады... иә, иә, барам... Келе жатырмын... тоғай... ( Асанның үстіне келеді. ) Ә... қайда кетті?.. А с а н . О не, қарағым, Қарагөз? Шатасқаның ғой. Қ а р а г ө з . Солай ма? Шақырған жоқ қой... ( Тойсарыға қарап. ) Ұят-ай! ( Бетін басып. Асанға. ) Асан?.. А с а н . Жаңа кісі таныдың. Кей уақытта танымай қоясың. Танып жүрсеңші осылай! Н а р ш а . Кісіні таниды, бірақ елемейді. Танығанын білдірмейді. Әйтпесе оңашада «кім келді, кімді көрдің» десең, бәрін айтады. Біралуан қылып берген дерті ғой. Қ а р а г ө з ( Асанға ) Асан... маған... ( Наршаны көрсетіп. ) Ана кісіге ән салып берші. Ән... ән... ( Төсегіне сүйенеді. ) Н а р ш а . Асанды көрген сайын «ән сал» дейді. Ескі күннің бұлдыр бір ұшқыны да. Т о й с а р ы ( Асанға ). Көңілдері сергісін, салып бер бір әнді. Н а р ш а . Уһ... Асан, айтшы бір ескі әніңді? А с а н ( ән салады ) . Жігіттің бар тілегі – алдағы өмір, Бозбала, әнге салсаң – қайғың кемір. Құданың бергеніне сансыз шүкір, Көңілім былтырғыдан биыл тәуір. Н а р ш а . Былтырғыдан тәуір болған көңіл адыра қалсын да! А с а н . А... Олай болса, мынаны тыңда! Шүкірлік бергеніңе зүлжалалым, Ойында еш нәрсе жоқ бозбаланың. Тарқатып жас дәуреннің жәрмеңкесін, Шетіне шығып қалдық ду базардың. Текті кіреді. Т е к т і . Сен не деп ән салып отырсың? Бұл үйге ендігі жетпегені ән бе еді? 299 Т о й с а р ы . Бәйбіше, әдейі айтқызып отыр. Н а р ш а ( Асанға ). Дәурен өткен соң, ән де ажарынан айы- рылады екен-ау! Тіпті бұрынғы тәтті ән сияқты болып селт еткізбейді. Т е к т і . Ән еститін бізде не көңіл қалды? ( Күрсінеді. ) Н а р ш а . Жаратқан ие, айығар ма, бұл тұман сергитін күн болар ма? Мен де, адам санатына қосылам ба? Жоқ па? ( жүктеу/скачать 4,32 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|