«Мейірбикелік үрдіс» туралы түсінік, барлық кезеңдердегі мейірбикелік үрдістің жұмысын ұйымдастыру

Препаратты енгізудің энтеральды жолы (бұл сонымен қатар ректальды әдіс) дәрі-дәрмектердің тез сіңуін қамтамасыз етеді. Қолданудың бұл әдісі суппозиторийлер мен микроклистерге тән.

Ректалды енгізуге арналған дәрі-дәрмектер тезірек әрекет ете бастайды: олар биожетімділігі жоғары және қысқа шыңға ие. Осы санаттағы дәрі-дәрмектер үшін аллергиялық реакцияларды қоспағанда, жанама әсерлердің толық жоқтығы дерлік.

Белсенді ингредиенттер бауырда метаболизмге ұшырамайды және асқазан-ішек жолына енбейді, бұл құсу, жүрек айну, эпигастрий аймағындағы ауырсыну және басқа диспепсиялық бұзылуларды толығымен жояды.

Осы санаттағы препараттар үшін «алғашқы өту әсері» тән. Препарат жүйелік айналымға іс жүзінде өзгеріссіз енеді, оның биожетімділігі төмендемейді.

Тік ішек көптеген ұсақ капиллярлармен өтеді.Тік ішек веналарынан шыққан дәрілік заттардың белсенді заттары бауырмен байланысатын тамырларды айналып өтіп, төменгі қуыс венаға түседі.

Негізгі компоненттерге ас қорыту ферменттері әсер етпейді. Тоқ ішектің сіңіру қабілеті шектеулі: полисахаридтер, белоктар мен майлар өздігінен ыдырап, сіңіп кете алмайды.

Ұқсас құрылымды препараттар үшін резорбтивті әсер тән емес. Дәрілерді ректалды енгізу кезінде асқазан-ішек жолдарының тітіркену қаупі алынып тасталады. Егер пациент қандай да бір себептермен дәрі-дәрмектерді пероральді түрде қабылдай алмаса, әдіс алмастырылмайды.

Суппозиторийлерді ректалды енгізу жаңа туған нәрестелер мен өңештің тарылу синдромымен ауыратын адамдарға тағайындалады. Бауырдың инактивациясы алынып тасталады, сондықтан терапевтік әсер дереу пайда болады.

Интраназальный


-Қазіргі кезде дәрі-дәрмектің интраназальды әдісі өте танымал болып саналады. Тамшылар мен спрейлердің негізгі компоненттері алғашқы метаболизмге ұшырамайды. Олар мұрын эпителийі арқылы жүйелік айналымға енеді. Интраназальды әдіс ең аз жарақат деп саналады.

-Шырышты қабыққа қаражат қолдану кезінде ұсақ қан тамырларының тарылуы байқалады. Заттар резорбтивті әрекетке ұшырамайды. Науқаста ұзақ уақыт қолданған кезде қан қысымының жоғарылауы мүмкін. Мұрын тамшылары, әсіресе вазоконстрикторлар тәуелділікті тудыруы мүмкін.

-Осы санаттағы дәрілер үшін тахифилаксия құбылысы тән (терапиялық әсердің біртіндеп әлсіреуі). Жанама әсерлер сирек кездеседі. МАО ингибиторларымен бір мезгілде мұрын тамшыларын қолдану ұсынылмайды.

Ауызша қабылдаудың оң жақтары:

1. 
   қарапайымдылығы мен ыңғайлылығы:
   
2. 
   науқас дәрі қабылдауға алдын-ала дайындалудың қажеті жоқ;
   
3. 
   қауіпсіздік: пациент дәрілік формаларды өз бетінше қабылдай алады;
   
4. 
   ауыртпалықсыздық; драже, капсула, таблетка немесе түйіршіктерді жұтқан кезде пациент ыңғайсыздықты сезінбейді (енгізудің парентеральды жолымен салыстырғанда).
   

1. 
   жедел немесе ауыр жағдайларда дәрі-дәрмек түрін қабылдау мүмкін еместігі;
   
2. 
   дәрі-дәрмектердің ішектің және асқазанның шырышты қабығын тітіркендіру қабілеті;
   
3. 
   тұз қышқылының әсерінен дәрілік түрдің жойылу ықтималдығы жоғары;
   
4. 
   асқазанда тамақ болған кезде биожетімділіктің төмендеуі; терапиялық әсердің баяу дамуы;
   
5. 
   ішектің немесе асқазандағы препараттың ішінара сіңуі.
   

• 
  белсенді ингредиенттердің жоғары концентрациясы;
  
• 
  препараттың азық-түлік шоғырының болмауы;
  
• 
  ас қорыту ферменттерінің дәрілік түрінің минималды бұзылу қаупі;
  
• 
  тез сіңіру.
  

• 
  дәрілік заттардың жоғары биожетімділігі;
  
• 
  негізгі компоненттерді тез сіңіру;
  
• 
  диспепсиялық бұзылыстар түрінде көрінетін жанама әсерлері жоқ;
  
• 
  белсенді заттың жүйелі айналымға айтарлықтай өзгеріссіз енуі.