Роберт Солоу “Солоу моделін” 1956 жылы дайындап, 1986 ол үшін Нобель сыйлығын алды.
Солоудың экономикалық өсу үлгісі бірқатар негізгі алғышарттарға негізделеді:
− өндіріс факторлары, еңбек пен капитал өзара алмастырыла алады;
− капиталмен қарулану көрсеткіші тұрақты шама емес, ол экономикалық жағдаятқа байланысты өзгеріп отырады;
− үлгіде мемлекет пен сыртқы орта секторлары қарастырылмайды;
− фирмалар мен үй шаруашылықтары секторларынан тұратын игіліктер нарығы жетілген бəсекелестікке жəне икемді бағаларға негізделеді;
− үлгіде Кобб-Дугластың өндірістік функциясы қолда-нылады.
Үлгіде сипатталатын барлық көрсеткіштер бір адамға шақ-қандағы есептеулермен беріледі, олай болса, жан басына шақ-қандағы табыс, инвестиция, жинақ көрсеткіштері былай беріледі:
s – ұлттық табыстағы жинақтың үлесі, 0 < s < 1;
y – ұлттық табыс немесе шығарылым көлемі;i – жоспарланған инвестициялар;
i = sy, яғни инвестициялар = жинақ нормасы . ұлттық табыс;
k – еңбектің капиталмен қарулануы (капиталовооружен-ность),
K / L;δ – капиталдың істен шығу нормасы.
Үлгіде y шамасы капиталмен қаруланудың функциясы болып табылады:
y = f (k)
k шамасы неғұрлым жоғары болса, y көрсеткіші соғұрлым үлкен болады
Солоу үлгісіндегі технологиялық прогрессті ескеру өндіріс функциясының берілген түрін өзгертеді. Өндіріс функциясы төмендегідей бейнеленеді:
Y=F(K,L·E)
Мұндағы: Е – еңбектің тиімділігі, ал (L·E) – тұрақты Е тиімділігі болған кездегі бірлік еңбектің саны.
Неғұрлым Е үлкен болған сайын, осы берілген жұмысшылар соғұрлым өнімді көп өндіреді.
Солоу үлгісі
к=s · f(к') = (d + n + g) к‘
к- еңбектің құрал-жабдықпен қамтамасыз етілу деңгейі
