Кәр
етті
−
қаһарланды, ұрысты;
Кәріне ұшырады
–
қарғысқа тап болды, лағынетке, ашуға кезікті
.
Кебенек
−
1) малшының жауын-шашыннан қорғау үшін киетін киізден
жасалған сырт киімі; 2) киім; 3) ешкі ауруы.
Қызыл тілім, сөйлеп қал, Халық
білер пұлыңды.
Кебенек
киген кей пенде Сөйлемей білмес сырыңды
(Нұртуған).
Үшеуі жағадан ұзаған шақта аңдып жатқан Мәулім жер бауырлап
барып, үшеуінің
кебенегін
бауырына басқан бойы ербиіп тұра келді. Олар
кебенектерінен
айрылса, адамзатқа ешнәрсе қыла алмайтын
(Нұртуған).
Тон,
кебенек
киініп, Түз мекендеп, мал баққан. Жел, дауылмен бір жүріп, Күн
сарылып, түн қатқан
(Б. Сапарғалиев).
Ерді
кебенек
ішінде таны
(Мақал).
Жылқыны бөгелек аздырар, Ешкіні
кебенек
аздырар
(Мақал);
Кебенек киіп кетті
–
тірі кетті.
Кебін киген келмейді,
кебенек
киген
келеді
(Мақал).
Кебін
−
өлген адамды орайтын ақ кездеме, ақырет.
Араб тілінде
кафанун
–
ақырет, кебін
деген сөз
(АРС., М., 1958, 888).
Алып тұр жұмла
Қайбар суық демін, Төрт мың ер өлгеннен соң кимей
кебін.
Жоқ болды
Мақатілдей неше палуан, Секілді бұл бір орақ, біз бір егін
(Ерімбет).
Мал алған
соң «олжа» деп, «Сарқыт» деп мұнан және алып, Қатыныңа мақтандың,
Үстінен шығып олжаның. Дұрыс па
кебін
киюге, Құдайжолы беруге, Шашуға
осылай жиғаның?! Адал жүріп мал таппай, Терлетіп маңдай оны бақпай,
Ақыретке барғанда, Дәлел таппай қиналдың!
(Нұртуған).
Достарыңызбен бөлісу: |
