сарыжадай керілген, Кірпігі оқтай тізілген, −
(«Ер Тарғын»). Саржанның кірісі Тартуға келмей үзілді
(«Қыз Жібек»). «Аз ғана
ауыл Екейсің,
саржаңды бөліп ал...»
(Сүйінбай). Cонымен,
саржа –
қазақ халқының ертеде қолданған садақ пішіндес қаруы .
Сарт – өзбек;
өзбектерге революцияға дейін телініп келген ат. Сарт, ноғай, түрікпен, естек, қырғыз, Мен бөтен сөйлемеймін өлі аяттан. Тұрғанда өз
жұртымның әңгімесі, Сөйлесем ұят болар басқа таптан
(Нұртуған). Сарша тамыз − жаздың ең ыстық айы. Парсы тілінде
саршар –
толы, шыпылдап толған дегенді білдіреді. Сол замат салқын түсіп, зауал ауған, Шілде
емес,
сарша тамыз әсет болған. Аспанда аудан-аудан ақ бұлт жоқ, Көгеріп көк
жүзіне сағым толған
(Нұртуған). Келді де алып кетті жақсыны айдап, Барады
боздақтардың көзі жайнап, Күн ыстық, қайнап тұрған
сарша тамыз, Жөнелді
абақтыға соры қайнап
(Жамбыл). Сауғаға беру −
олжаға беру. Аңғысын мұны айтқанда, әкемнің
«алдымнан шықсын деген досы осы екен ғой» деп, кешірім сұрап, қосақтаған
халықты оған
сауғаға берді (Нұртуған). Сауыт – 1) садақ оғы мен қылыш жүзінен қорғану үшін ерте кездерде соғыстарда жауынгерлердің киетін темірден тоқылған киімі; 2) әртүрлі заттарды салуға арналған кішігірім ыдыс, құты (дәрі сауыты, темекі сауыты, сия сауыты). Қайтадан саулық келіп,
сауыт ілсем, Ойнасам
бұрынғыдай бек беймарал! Орыным тозақ оттан, я мұғаззам Сауалмай осы
дерттен келсе ажал
(Нұртуған). Майданға үш күн ұдайы шықты әскер, Саны
жоқ әскерінің қайсысын жер. Шыққаны патшалықтан жеті жүз мың, Дулыға,
