дарынан көрген жәбір-жапаны Аллаһ үшін кешіріп,
көрген жамандықтарын жақсылықпен қайтара білу».
Әрі Аллаһтың құлдарын мархаматпен, шапқатпен көңіл
сарайларына алып, олардың қаңырап қалған көңілдерін
тірілту. Сонымен қатар бұл мінез әрленген ақтық дем
сүйіншісі іспетті.
Аят кәримәда:
«Және олар – Раббыларының ризалығын ті-
леп, (ұшыраған қиыншылыққа) сабыр қылғандар,
намазын дұп-дұрыс оқығандар, өздеріне берген
несібемізді көрнеу және көмес (Аллаһ жолына) жұм-
сап отырғандар және жамандықты жақсылықпен
қайтарғандар. Әне, олар бар ғой, дүние жұртының
(көркем) соңы солардыкі» – делінген
(Ра’д, 22)
.
Аллаһтың мейірімі мен кешіріміне бөленуді қалаған
адам адамдардың кемшіліктеріне көңіл аудармай, өзіне
жасалған жамандықты жақсылықпен қайтаруды нышан
етіп алуы керек. Өйткені Раббымыз адамзатқа көсем
етіп тарту еткен пайғамбарлар, мүршидтер, ғалымдар мен
арифтер үнемі осы көркем мінез үлгісін ұстанған.
ХАҚ ДОСТАРЫНЫҢ ҮЛГІЛІ МІНЕЗ-ҚҰЛҚЫ
ْمِهِّبَر ِه ْجَو ءاَغِتْبا ْاوُرَب َص َنيِذَّلاَو
َنوُؤَرْدَيَو ًةَيِنَلاَعَو ًاّر ِس ْمُهاَنْقَزَر اَّمِم ْاوُقَفنَأَو َةَلا َّصلا ْاوُماَقَأَو
ِراَّدلا ىَبْقُع ْمُهَل َكِئَلْوُأ َةَئِّي َّسلا ِةَن َس َحْلاِب
| 
