С. А. Козлова, Т. А. Куликова

«Депривация»  сөзі  (лат.  privatus—  жеке,  де-айырылу, 

жоғалту)  тура  мағынасында  бала  априори  анасының  жеке 

меншігі  болып  табылады.  Ол  -  оның  бір  бөлігі.  Бұл  біртұтас 

әлемді жасанды түрде екі бөлікке бөлу «ана-бала» іс-әрекетінің 

бұзылуына  әкеп  соғады.  Ойланыңыз  және  ерте  депривация 

теориясымен 

келісетіңізді 

келіспейтіңізді 

тұжырымдаңыз.  Мектепке  дейінгі  тәрбиелеудің  заманауи 

тұжырымдамасына  және  баланың  дамуы  туралы  заманауи 

ғылыми мәліметтерге сүйеніңіз.  

Сонымен,  ерте  жас  кезеңінде  бала  дамуының  кейбір 

заңнамасын  бөліп  қарауға  болады:  физиологиялық  және 

психологиялық  дамудың  жылдам  қарқыны,  бірінші  мен 

екіншінің  өзара  байланысы;  баланың  алғашқы  әлеуметтік 

тәжірибені,  мінез-құлқы  әдетін  игеруі;  эмоционалдық  жастың 

жетекші  сипаттамасы;  ересектермен  жеке  байланысқа  түсу 

қажеттілігі;  тұқым  қуалаушылықтан  және  дамушы  әлеуметтік 

ортадан және т.б. даму.  

Тәрбиелеу  мен  оқытуға  деген  сезімталдық  жоғарғы  жүйке 

және психикалық әрекеттердің икемділігімен, еліктеушілік және 

шабыттандырғыштықпен,  әсерді  қажет  етумен,  белсенді 

қозғалумен, қарым-қатынас сипатымен жеңілдетіледі.   

Ерте  жас  —  адамның  тұлға  ретінде  қалыптасуындағы  ең 

маңызды  кезең.  Бұл  тезисті  түсіну  бала  педагогикалық 

ғылымның  нысаны  ретінде  амплификация  (лат.  amplification— 

күшеюі) заңдылығына сәйкес оқытылады дегенді білдіреді, яғни 

педагог  осы  жастың  барлық  (немесе  көбісін)  әлеуетті 

мүмкіндіктерін  белсенді  ете  алатын  тәрбиелік  әсер  ету 

стратегиясын жасап шығатын болады.