Қосымша: Биохимиялық белсенділігі бар

Биохимиялық белсенділігі бар. Сальмонеллалардың патогендік факторлары. S. enterica түрі жасушаішілік факультативті паразит болып табылады, ол ішектің шырышты қабатының фагоциттелмейтін жасушаларына инвазиялануға қабілетті және макрофагтарда көбейе алады. Ол S. bongori-ның геномында патогенділік факторлардың синтезделуіне детерминирлейтін,

SPI деп табылатын 6 патогенді аралшалардың (pathogenicity island) болуымен байланысты. Олардың арасынан екі түрлі SPI-1 және SPI-2 ауру патогенезі дамуында ең маңызды орын алады.SPI, үшінші типті (TTCC-1) секреторлық жүйенің синтезін детерминерлейді, оның

эффекторлық нәруыздар иесі жасушасының цитоқаңқасын қайта құру жолымен ішектің шырышты қабаты эпителиінің инвазиялануынқоздырады және қабынулық диарея дамуына қатысады SPI-2 TTCC-2-нің синтезделуін бақылайды, S. enterica ның микрофакторда көбеюін

және жүйелі инфекцияның дамуын қамтамасыз етеді. ТТСС-2-нің эффекторлық нәруыздары фаголизосоманың жетілуін тежейді, яғни сальмонелласы бар вакуольдың лизосомамен қосылуын, нәтижесінде фагоциттің НАДФН-оксидазасымен сальмонеллаларды өлтіруге жол

бермейді. Salmonella-ның макрофагтарда сақталып көбеюіне SPI-2-нің функционалдық белсенділігінен басқа супероксиддисмутаза ферменті әсер етеді, оның синтезделуі ламбда тәрізді конверсиялық фагпен кодталады.SPI-1 гендердің экспрессиясы ішек ішінде байқалатын жоғарғы осмостық қысыммен және оттегінің төмен концентрациясымен реттеледі. SPI-2-нің белсенділігіне қоршалған фагосомалар ішіндегі төмен pH әсер етеді. Сальмонеллалардың бәрінде эндотоксиндер болады, олар бактеремия кезінде дене қызбасы дамуын қоздырады. Эн-

дотоксин ішек тіндерінде жоғарғы концентрацияға жеткен жағдайда арахидон қышқылының сатыларын (коскадтарын) белсендіреді, соның нәтижесінде простагландиндердің синтезделуі күшейеді және оның салдары ретінде ЦАМФ деңгейі жоғарылап, ішектің тұз-су тепе-теңдігі

бұзылып, диарея дамиды, Пероральды жолмен жіңішке ішектің шырышты қабатына (оны бұзбай) инвазияланады. М-жасушалар арқылы сальмонеллалар субэпителиялық кеңістікке тасымалданады, сол жерде макрофагтармен және дендритті жасушалармен жұтылады және M-жасушаларға жақын орналасқан пейер түйіндақтарына енеді. Сол жерде макрофагтар көбейіп біріншілік инфекция ошағын қалыптастырады.