Саясаттанудың зерттеу пәні саяси билікті қалыптасуы мен даму заңдылықтары, оның әрекет ету формасы мен әдістері болып табылады.
3. Саясаттану саяси құбылыстар мен өзгерістердің мән-мағынасын түсініп –білу үшін бірталай әдістерді пайдаланады. Әдіс деп зерттеу жүргізуді ұйымдастыру тәсілін айтады. Оларға салыстырмалы, жүйелеу, социологиялық, тарихи, бихевиористік, нормативтік және т. б. әдістер жатады
Салыстырмалы әдіс: әр түрлі елдердегі саяси құбылыстарды салыстырып, олардың жалпы жақтарын және жеке ерекшеліктерін ажыратуға мүмкіншілік береді.Ол елдегі саяси тұрақтылық саяси жағдайды бағалауға, соның негізінде нақтылы саяси шешімдер қабылдауға көмектеседі. Бұл әдіс әсіресе қазіргі Қазақстан Респуликасында алатын орыны зор. Себебі, жүргізіліп жатқан саяси реформалардың табысты болуы көбіне басқа елдердің озық тәжірибесін тиімді пайдалануға байланысты болмақ.
Жүйелеу әдісі: саяси құбылыстарды күрделі құрылымның бір бөлігі ретінде қарап, оны құрайтын элементтердің әлеуметтік өмірдегі орынын, қызметін айналадағы ортамен, басқа құбылыстармен байланысты зерттейді.
Әлеуметтік әдіс: саясатты қоғам өмірінің экономикалық, әлеуметтік, құрылым, мәдениет және т.б. жағдайына байланысты анықтайды.
Тарихи тәсіл: саяси құбылыстарды мерзімі жағынан дәйекті, заманына қарай , бұрынғы, қазіргі және болашақтың байланысын айқындай отырып қарастырады. Ол әр-түрлі саяси оқиғаларды, процестерді, деректерді олардың болған уақыт мезгілін еске ала танып-білуді талап етеді.
Бихевиористік әдіс: жеке адамдармен топтардың іс-әрекетін, белгілі бір саяси жағдайларда адамдардың өздерін өздері қалай ұстауын талдауға негізделеді. Бұл әдісті жақтаушылар саяси қызметтің барлық түрлерін адамдардың іс-әрекеттерін талдау арқылы түсініп-білуге болады.
Нормативтік әдіс: қоғамдық игілікті ең мол қамтамасыз ететін немесе адамға әуел бастан тән ажыратылмас табиғи құқықты іске асырудға барлық мүмкіндікті жасайтын саяси құрылыстың түрін зерттейді.
