Дін мен экономиканың өзара бейнеленуі

идеясы  диалектикалық  интуицияға  жауап  береді.  Және  көптеген  логикалық  және  фактілі 

қарама-қайшылықтан  шығуға  көмектеседі.  Сондықтан  мәдениеттің  құрылымын  толықтыру 

керек:  мәдениеттің  нақты  ядросы  және  экономикалық  идеалдарды  өзіне  жатқызады.  Бұл 

идеалдар бір-біріне үйренген және органикалық ерітіндіні тудырады. Дін әрбір мәдениеттің 

негізгі  экономикалық  идеалдарын  сакралдайды.Өз  кезінде  бұл  идеалдар  діни  идеалдарды 

негіздейтін модификация мен таңдауды негіздейді.  

Нақты  материалдық  өндіріс  адамдар  арасында  сенім  болмаса  және  жанұя,  тұрмыс, 

еңбек бөлінісі ортақ өнімді алу, әлеуметтік коммуникация иек артатын идеалдардың дінмен 

шешілмесе басталуы мүмкін емес. 

Әрбір  мәдениеттің  пайда  болу  кезінде  фатальды  қажеттілік  болмауы  мүмкін.  Осы 

жағдайда олардың бірігуі және бір біріне өту процесі жүреді. 

Халықтың мыңдаған діннің шаруашылық өмірмен байланысы белсенді жүрсе, олардың 

бірігіп өмір сүруі органикалық және қажетті болады. Мәдениеттің діни және экономикалық 

жақтарының  бірлігі  диалектикалық  қарсылықта,  олардың  ерекшеліктері  мәдениеттің 

компаненттері арасында қақтығысқа әкелуі мүмкін.