ӘЛЕМНІҢ ІРІ МАШҚАМДЫ ҚҰРЫЛЫМЫ – алып жұлдызды аралдардан – галактикалардан және олардың әр түрлі кеңістіктік масштабтағы жүйелерінен құралған құрылым. Қазіргі заманғы ӘІМҚтұжырымдамалары галактикалардың жеке жүйелерін зерттеуге де, бізден әртүрлі қашықтықта орналасқан галактикалардың аспан үстінде таралуын статистикалық зерттеуге де негізделген. C. ӘІМҚ-ның болуының өзі материяның Әлемдегі жүздеген миллион жарық жылдарына дейінгі таралуының біркелкі емес сипатын көрсетеді. ӘІМҚ-ны зерттеу кеңейіп жатқан Әлемдегі галактикалар мен галактикалар кластерлерінің қалыптасу процестерін және олардың кейінгі эволюциясын түсіну үшін қажет. - ӘЛЕМНІҢ ІРІ МАШҚАМДЫ ҚҰРЫЛЫМЫ – алып жұлдызды аралдардан – галактикалардан және олардың әр түрлі кеңістіктік масштабтағы жүйелерінен құралған құрылым. Қазіргі заманғы ӘІМҚтұжырымдамалары галактикалардың жеке жүйелерін зерттеуге де, бізден әртүрлі қашықтықта орналасқан галактикалардың аспан үстінде таралуын статистикалық зерттеуге де негізделген. C. ӘІМҚ-ның болуының өзі материяның Әлемдегі жүздеген миллион жарық жылдарына дейінгі таралуының біркелкі емес сипатын көрсетеді. ӘІМҚ-ны зерттеу кеңейіп жатқан Әлемдегі галактикалар мен галактикалар кластерлерінің қалыптасу процестерін және олардың кейінгі эволюциясын түсіну үшін қажет.
БАҚЫЛЫНАТЫН ҒАРЫШ ҚҰРЫЛЫМДАРЫНЫҢ НЕГІЗГІ ЭЛЕМЕНТТЕРІ. - Барлық планеталар (Күнге ең жақын екеуінен басқа) спутниктермен қоршалған және олармен бірге Күнді айналып, Күн жүйесін құрайды. Көптеген басқа жұлдыздардың айналасында планеталық жүйелер табылды. Бақыланатын жұлдыздардың жартысынан көбі жұлдыздық жұптардың немесе бірнеше жұлдыздық жүйелердің бөлігі болып табылады (Күн бұл жағынан әдеттегі жұлдыз емес, өйткені ол жалғыз). Жұлдыздар да шоғырлар құрайды. Мұқият бақылаушы оларды аспанда тіпті жалаңаш көзбен немесе бинокльмен таба алады, ал телескоптар бізден әртүрлі қашықтықта орналасқан көптеген жүздеген жұлдыз шоғырларын түсіруге мүмкіндік береді.
Әлемнің құрылымын зерттеу тарихы
Алғаш рет көрнекті астроном Уильям Гершель Ғаламның ауқымды құрылымы туралы идеяны ойлады. Ол Уран планетасының және оның екі серігінің, Сатурнның екі серігінің, инфрақызыл сәулеленудің ашылуы және Күн жүйесінің ғарыш кеңістігі арқылы қозғалысы идеясы сияқты жаңалықтардың иесі. Өз бетінше телескопты құрастырып, бақылаулар жүргізе отырып, ол аспанның белгілі бір аймақтарындағы жарықтығы әртүрлі шамдардың көлемдік есептеулерін жүргізді және ғарыш кеңістігінде жұлдызды аралдардың көп саны бар деген қорытындыға келді.
Кейінірек, 20 ғасырдың басында американдық космолог Эдвин Хаббл кейбір тұмандықтардың Құс жолынан басқа құрылымдарға жататынын дәлелдей алды. Яғни, біздің галактикадан тыс жерде де әртүрлі жұлдыз шоғырлары бар екені сенімді түрде белгілі болды. Осы бағыттағы зерттеулер көп ұзамай біздің ғалам туралы түсінігімізді айтарлықтай кеңейтті. Ғарышта Құс жолынан басқа он мыңдаған галактикалар бар екені белгілі болды. Көрінетін Әлемнің жеңілдетілген картасын құрастыру әрекетінде ғалымдар галактикалардың ғарышта біркелкі таралмағаны және елестету мүмкін емес өлшемдегі басқа құрылымдарды құрайтыны туралы керемет фактіге тап болды.
Ғарыш кеңістігіндегі қарапайым құрылымның мысалы ретінде планета-спутниктік жүйені келтіруге болады. Күнге ең жақын екі планетадан басқа (Меркурий мен Венера) қалғандарының барлығының өз серігі бар, көп жағдайда тіпті біреуі де жоқ. Егер Ай Жермен бірге жүрсе, Юпитердің айналасында 67 спутник айналады, бірақ олардың кейбіреулері өте кішкентай. Алайда күн жүйесінің планеталары өздерінің серіктерімен бірге күнді айналып, планеталар жүйесі деп аталатын жүйені құрайды.
Кең ауқымда галактикалардың таралуы бос бал ұясына немесе көбікке ұқсайды: галактикалар өлшемі 50–100 Мпк «қабырғаларға» қарай шоғырланған, олардың қиылысында жіпшелер байқалады – галактикалардан және олардың шоғырларынан тұратын ұзартылған құрылымдар. Жіп түйіндері галактикалардың ең бай шоғырларын қамтиды. «Бал ұясының» ішіндегі аймақтар іс жүзінде бос: оларда үлкен галактикалар жоқ. Бұл аймақтарды кейде бос жерлер деп те атайды (ағылшын тілінен бос – бос болу). Заттың таралуының «бал» құрылымы қазіргі заманда анық көрінеді. 2dF (2 дәрежелі Field Galaxy Redshift Survey) және SDSS (Sloan Digital Sky Survey) сияқты галактикаларды зерттеу.
1980 жылдардың аяғында галактикалардың таралуында Кома Берениц шоқжұлдызындағы галактикалардың үлкен шоғырын қамтитын «Ұлы қабырға» деп аталатын құрылым анықталды. «Ұлы қабырға» бізден шамамен 100 Mpc қашықтықта орналасқан және ұзындығы 250 Mpc, ені 86 Mpc және тереңдігі 6 Mpc өлшемдерін құрайды. 21 ғасырдың басында бұдан да үлкен құрылым, «ҰҚҚҰҰ қабырғасы» анықталды: ол бізден шамамен үш есе алыс және бірінші «Ұлы қабырғадан» үш есе үлкен. Әзірге бұл астрономдарға белгілі ең үлкен құрылым. «Қабырғалар» мен жіпшелер, шамасы, Әлемдегі ең массивті құрылымдар: олардың массалары типтік галактикалардың жүздеген мың массасына жетеді. Стандартты космологиялық теориясы, мұндай құрылымдардың пайда болуының негізі галактикаларды өзіне тартатын қараңғы материяның суперкластерлері болып табылады деп саналады. Гравитациялық линзаның әсерін пайдаланып, қараңғы материяның өзінің ғарышта таралуын зерттеу әрекеттері жасалуда.
Назарларыңызға рахмет!
Достарыңызбен бөлісу: |