104
2-
мәтін
Ұрпақ заманынан қозбаса...
Мұрат үнемі әкесінен нені болса, соны сұрайтын. Әкесі де оған өте ыждағатпен жауап
беретін. Бірде ол әкесінен:
- Әке, неге осы ат жүргенде алдыңғы аяқтары баскан ізінен артқы аяқтарының басқан
ізі асын түседі? - деп сұрады Әкесі:
- Балам, ол солай. Алдыңгы аяқтары басқан ізден артқы аяқтары басқан ізі озып түсіп
отыратын қасиет тек жүйрік, бәйге аттарында ғана болады. Оны сен аңғарған екенсің,
демек, сенен де бір акылды адам шыгар. Ол тағы: Бұрын шыққан құлақтан кейін
шыққан мүйіз озатынының да белгісі, - деді.
Бала:
- Бұрын шыққан құлақтан кейін шыққан мүйіз оза ма? Неге?- деп сұрады әкесінен.
Әкесі:
- Иә. балам. Мәселен, құлақтуа бітеді. Ал мүйіз болса малдың төлі туғанда болмайды.
Кейін, үлкейе келе, біртіндеп все келе қүлактан да озып, ұзарып кетеді. Өзің карашы,
ана ала тайыншаның туғанда мүйізі бар ма еді? Жоқболатын. Ал құлагы ше? Құлағы
бар болатын. Бір айдан кейін мүйіз шыга бастады. Келер жылы мүйізі құлағының
әлдеқайда ұзын болып өседі. Сен акылдысың. Демек, Ақбақайдың артқы аяғы алдыңғы
аяғынан озып түскеніндей, ала тайыншаның туғанда жоқ муйізінің туғанда бар
кұлағынан асқанындай, сен де үлкейгенде қатарыңнан озасың, балам. Олай етпесең,
сенің менен туған ұрпақ болғаның қане? Ұрпак заманынан озбаса қатарынан озбағаны
да. Мен сенің менен озғаныңды қалаймын, - деді әкесі.
Достарыңызбен бөлісу: