Институты ежелгі дәуір әдебиетінің антологиясы бес томдық ислдмғд дейімгі әдеби жәдігерлер I том ежелгі д ә у ір ә д е б и е т ін ің а н т о л о г и я с ы

ЕЖЕЛГІ Д Ә У І Р Ә Д Е Б И Е Т ІН ІҢ А Н Т О Л О Г И Я С Ы
* * *
Ұ лы м, хан мен би есігінен не нэрсе естісең, оны ж үрегіңде сақта. Еш кімге 
байлаулыны аш па, м өрленгенді ш еш пе, ш еш ілгенді байлама. Не нәрсе естісең де 
сы ртқа ж айы п айтпағы н. Ү лы м, көзіңді аш ы п киінгін, безенген сұлу әйел көрсең, 
оған сұқтанба, егер байлы ғы ңды , бары ңды берсең аз ғана қы зы ққаны ң болар, 
б ірақ та сол үш ін тэңірі мен адам дардан қарғы с аларсы ң. /Ө йткені/ әйел адамы 
әдем і таб ы тқа үқсай ды , ол таб ы тты ң іші өліктің сүйегі мен ш ірігіне толы. Үлым, 
бадам ағаш ы на ұқсам а, барлы қ ағаш тан бүры н гүлдер де ж ем ісін барш а ағаш тан 
соң берер. О дан д а қабакка үқса, соң ы нда гүлдер де ж ем ісін бұрын берер.
Ұ лы м , ессіз ад ам м ен ш арап іш кеннен де есті адам м ен тас тасы ған ж ақсы .
Ұ лы м , естілерм ен ессіз болм а, ессіздерм ен есті болма.
Ү лы м , ақы л д ы лар мен ақы лды болуды есте түт, солардай болм аққа; ессіз 
ад ам дарға ж олдас болм а, сені д е ессіз, тәрб и есіз дер.
Ұ лы м , ш арабы ң ды ессіз, тәрб и есізд ерм ен іш іп, олар сені лағы неттеген н ен де 
/ж ерге/ төккен ің ж ақсы .
Ү лы м , аса тэтті болм а, сені ж үты п қояр ж эн е де аса ащ ы болм а, /сен і/ түкіріп 
тастар. О дан д а ж ақсы ж араты лғаны ң а, ж үргенің е, барш а ісіңе /сай / ж уас та 
төзім ді бол.
* * *
Ұ лы м , аяғы ң д а етігің барда тікенекті басы п, алд ы ң а жол аш. Ұ лы м , байды ң 
үлы ж ы лан ж еп еді, олар айтты : «оған дэру болар». Ж арлы ны кі ж есе, олар айт- 
ты: «аш ты қтан ж еді». С онды қтан өз үлесіңді ж егін. Ә й елің нің кұрбы сы на не 
м алы на көз салм а; тәң ірден қоры қп ай ты н ад ам м ен не елден үялм ас кісімен 
ж олға ш ы қпа, ол си яқты ларм ен нан да ж ем е /дәм д ес болма/.
Ү лы м , ж ы ғы лған д үш п ан ы ң д ы көрсең, оны күліп, м асқара /м азақ/ етпе, түрса 
саған ж ам ан д ы қ ж асар.
Ұ лы м , атаң мен анаңды сүй, /олар/ саған өмір берді; оларды ң қарғы сы н 
алм ағай сы ң, өйткені тэңір мен ата-ан ан ы ң алғы сы бірдей; /оларды ң / қарғы сы н / 
алм асаң /, сен де өз б алалары ң нан сүйініш табарсы ң.
¥ л ы м , ж ам ан /үл/ өз ж ам ан ды ғы нан ж ы ғы лар, ж ақсы үл ж ақсы лы ғы н ан өсер.
Ү лы м , ж ам ан, арсы з әйелге ж уы м а, дэйім сені өсек қы лар, қарғы сқа 
үш ы ратар, ай ы пты қы лы п, ақш аңды жер. Ол си яқты лардан қаш.
Ү лы м , балаң ды үгіт /кең ес/ пен үрудан аяма; үру балаға - бақш аға бір көң 
ж айғандай ж әне қазы н а үстіне мөр басқандай игі іс; егер күнде бірекі рет 
таяқп ен тәрб и ел есе, одағы өлм ес, ж уандар.
Егер балаңды өз еркіне қойсаң, он да ұры болар да /он ы / апары п д арға /асар 
не/ басы н / кесер. О л саған өле-өлген ш е өкініш болар. Есіңнен еш кетпес.

жүктеу/скачать 24,62 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: