Сен – көбелек, ал ақиқат – жайнаған шам, Өзіңді отқа ұр, сол асыл дерт – пайдаға алсаң, Дүкенің құр зікір етіп қайда барсаң, Хақ Жамалын көрсетпесе, кепіл болам.
Махаббаттың майданында басты ойнатсаң, Кірпігіңнің әр талына жас байлатсаң, Дидар тілеп, «һу-һу-һу» деп тас қайнатсаң, Хақ Жамалын көрсетпесе, кепіл болам.
Сен қорғап жат ерендердің астанасын*, Сахар тұрып, шар зарб* ұрып бастағасын, Жаныңнан без, ұрғандай боп тасқа басың, Хақ Жамалын көрсетпесе, кепіл болам.
Топырақ бол, нәпсі азаптан сынсын да әрмән Халық ішінде рәсуә бол, күлсін – Жалған! Шын жүрекпен жылай көр тек, білсін де Аллаң, – Хақ Жамалын көрсетпесе, кепіл болам.
Рақым жаусын, дария қыл көз жасыңды, Ғаріп болып жолда жатып қозға сырды, – Тәңір сенен керек қылмас өзге асылды, Хақ Жамалын көрсетпесе, кепіл болам.
