Жоспар: • Бұлшықеттердің физиологиялық
жүктеу/скачать 4,32 Mb. Pdf көрінісі
|
| тегіс тетанус
және тісті (кертіш) тетанус болып бөлінеді. Тетанустың түрі тітіркендіргіштің жиілігіне байланысты. Тітіркендіру жиілігі секундіне 20-дан асса, жайпақ тетанус, ал 15 – 20 аралығында болса, тісті тетанус пайда болады. Организмде жүрек етінен басқа еттер жеке жиырылмайды. Мұның себебі орталық жүйке жүйесі шеттегі ағзаларға әр қашанда көптеген бәрінен соң бірі тізбектелген серпіністер жібереді, жеке серпіністер болмайды. Бұл о.ж.ж.-нің ерекше бір қасиеті. Жүрек етінің жеке жиырылып босауы , оның рефрактерлік кезеңіне тап болса, көбі жауапсыз қалады. Бұлшықеттің жиырылу және босаңсу механизмі Бұлшық етгің жиырылу механизмі өте күрделі, сондықтан оны түсіндіру мақсатында бірнеше теория ұсынылған. Олардың алғашқысы — актомиозиндік теория. 1939 жылы В. А.Энгельгардт пен М.Н.Любимова миозин белогына АТФ-ті ыдырататын АТФ-аза ферметінің қасиетгері тән екенін анықтаған, сондықтан АТФ әсерімен миозин жіптері қысқарып, ет жиырылады. Кейінірек Венгрия ғалымы А.Сцент-Дьорди ет талшығының қүрамында екінші — актин белогының болатынын аныктаған. Бұл белок миозинмен қосылып актомиозин кешенін түзеді. Актомиозиннің ферменггік белсенділігі миозиннен 10 есе артық болады. Бұл теорияға сәйкес актомиозин АТФ-ті ыдыратып, бөлінген қуат есебінен өзі жиырылады. Қаңқа бұлшық еттерінің құрылымды-қызметтік бірлігі көпядролы бұлшықет талшығы болып табылады. Бұл талшықтар шоқтарға біріге отырып бұлшық етті құрайды. Жиырылу бұлшық еттің арнайы қасиеті болып табылады. Миоциттің ұзындығы 5 тен 100 мм дейін жетеді, диаметрі ұзындығына қарағанда едәуір төмен 10 нан 100 мкм дейін. жүктеу/скачать 4,32 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|