1895 жылы 8 қарашада Вюрцбург университетінің физика профессоры Вильгельм Конрад Рентген (1845-1923) таңғажайып құбылысқа назар аударды
Өз зертханасында электровакуумдық (катодты) түтіктің жұмысын зерттей отырып, ол оның электродтарына жоғары вольтты ток түсіргенде, жақын жердегі платина-цианоген барийдің жасыл түсті жарқырауын шығара бастағанын байқады.
Электровакуумдық түтіктен шығатын катодтық сәулелердің әсерінен люминесцентті заттардың мұндай жарқырауы сол кезде белгілі болды.
Дегенмен, рентген үстелінде тәжірибе кезінде түтік қара қағазға мықтап оралған және платина-цианоген барий түтіктен айтарлықтай қашықтықта болғанымен, оның жарқырауы түтікке әрбір электр тоғы түскен сайын қайта жалғасты. .
Рентген түтікте қатты денелер арқылы еніп, ауада метрмен өлшенетін қашықтыққа тарай алатын ғылымға белгісіз сәулелердің қандай да бір түрі пайда болады деген қорытындыға келді. Бұл белгісіз сәулелерді Рентген Х- сәулелері деп атады.
КазНМУ им. С.Д.АСФЕНДИЯРОВА
Вильгельм Конрад Рентген (1845-1923)
ҚЫСҚАША ТАРИХИ АСПЕКТ
КазНМУ им. С.Д.АСФЕНДИЯРОВА
Адамзат тарихындағы алғашқы рентгенограмма Рентгеннің әйелі Анна Берта Людвигтің қолының бейнесі болды.
Анатом Альберт фон Кёлликердің қолының рентгені, 1896 жылы 23 қаңтарда В.К. Рентген Физико-медициналық қоғамының отырысында ашық дәріс оқығанда
ҚЫСҚАША ТАРИХИ АСПЕКТ
КазНМУ им. С.Д.АСФЕНДИЯРОВА
1901 жылы өзінің ашқан жаңалығы үшін Рентген физиктер арасында бірінші болып 1909 жылы оған берілген Нобель сыйлығымен марапатталды.
1906 жылы I Халықаралық радиология конгресінің шешімімен Х- сәулелері рентгендік сәулелер деп аталды.
РЕНТГЕН СӘУЛЕЛЕРІНІҢ ҚАСИЕТТЕРІ
Рентген сәулелері – жалпы толқын спектрінде ультракүлгін сәулелер мен γ-сәулелерінің арасында орын алатын электромагниттік толқындардың бір түрі. Олардың радиотолқындардан, инфрақызыл сәулелерден, көрінетін жарықтан және қысқа толқын ұзындығында ультракүлгін сәулелерден айырмашылығы бар.
КазНМУ им. С.Д.АСФЕНДИЯРОВА
Рентген сәулелерінің таралу жылдамдығы жарық жылдамдығына тең - 300 000 км/с.
жиілігі, Гц
толқын ұзындығы, м