сая си-аза- мат ты ли ри ка (та қы ры бы да, маз мұ ны да әлеу мет тік мә ні зор ірі мә се ле-
лер ді сөз ете ді);
ма хаб бат ли ри ка сы (сүй іс пен ші лік, ма хаб бат ту ра лы, кей де
қуа ныш ты, кей де қай ғы лы бо луы мүм кін);
фи лософия лы ли ри ка (ақын ли ри-
ка лық өле ңін фи лософия лық те рең маз мұнға құ ра ды);
та би ат ли ри ка сы (әр
алу ан та би ғат құ бы лыс та рын жыр лау ға ар нал ған)
бо лып бө лі не ді. Ли ри ка лық
өлең дер дің маз мұ ны да, тү рі де, олар да бай қа ла тын кө ңіл күй ле рі де ақын ның
өмір ге көзқа ра сы на бай ла ныс ты.
Лирикалықкейіпкер Ли ри ка лы кей іп кер – поэзия лық шы ғар ма лар да ғы адам бей не сі. Ли ри-
ка лық ту ын ды лар дың бас қа һар ма ны – ақын ның өзі. Сон дық тан ақын ның өзі
ли ри ка лық кей іп кер бо лады. Лири ка лық кей іп кер дің ой-се зі мі, тағ ды ры өз
за ма нын да сурет тел се, соғұр лым ол типтік қа си ет те рі мол, сом дап жа сал ған ірі
тұл ға ға ай на лып, дәу ір дің көр нек ті өкі лі бо лып шығады. Ақын өлең ді өз аты-
нан айт қан да ли ри ка лық кей іп кер дің бей не сі жаса ла ды. Се бе бі ол ақын ның өз
бей не сі – жи нақ тал ған ли ри ка лық кейіп кер дің бей не сі бо лып шы ға ды. Ақын
қо ғам өмі рі, заман, адам ту ра лы тол ған ған да, өзін «мен», «біз» дей оты рып, сол
ор та ның ада мы, бел гі лі бір ұр пақ буы ны ның өкілі ре тін де се зі не ді.
