Қазақстан Ресей медициналық университеті Дерматовенерология және жұқпалы аурулар кафедрасы
Тақырыбы: Тері лейшманиозы. Орындаған: Махамбетова.Г.З 622-топ
Тексерген: Ендибаева.У.А
Жоспар:
Кіріспе бөлім.
Тері лейшманиозы.
Негізгі бөлім:
Этиологиясы
Эпидемиологиясы
Патогенезі
Клиникасы
Диагностикасы
Қорытынды бөлім.
Тері лейшманиозы
Терілік лейшманиозы – Zeishmania tropica қоздырғышымен шақырылатын, трансмиссивті жолымен тарайтын, клиникасында-тері қабаттарда лейшманиомалар шығуымен ұзақ өтетін табиғи ошақты инфекция.
Тері лейшманиоздың 80-ке жуық синонимдері бар:
Боровский ауруы
Пенділдің жарасы (Туркменияның ашхабадтық, коканд, шығыс жарасы Пенде деген ауылынан шыққан)
тропикалық жара
годовик (солеи, йил чабан)
яман жарақат т.б.
Эпидемиологиясы
Тері лейшманиоздың 1-ші типы: кеш ойылатын, қалалық, антропонозды. Қоздырғышы L.minor.
Инфекция көзі – науқас адам.
Таратушысы- москиттер Phlebotomus papatasi. Олар көбінесе мая салуда, балшықтан салынған үйлердің тесіктерінде, көбінесе қалаларда кездеседі.
Мерзімділігі болмайды және ұзақ дамиды.
Тері лейшманиоздың ІІ-типы-зоонозды терілік лейшманиоз.
Тері лейшманиоздың ІІ-типы-зоонозды терілік лейшманиоз.
Қоздырғышы L.major . Табиғи ошақты инфекция.
Аурудың көзі жабайы кеміргіштер (дала тышқаны, борсық).
Таратушылары – москиттер. Кемірушілердің індерінде тіршілік етеді. Ауыратындар –жастарына байланыссыз эндемиялық ошақтарында инфекцияланған москиттер шаққан адамдар.
Мерзімділік тән, москиттердің жылдың жылы мезгілінде өмір сүруіне байланысты. Ауру көктемде басталады,жазда ұлғайып,қыста төмендейді.
Инфекция тасымалдаушылары
Москиттер аналығы
Phlebotomus туыстастығы (көбелекшелер – шаққанда тітіркену тудырмайды, көбінесе орны байқалмайды.
