бөлшектеуге болады. Міне, осы ойлардың барлығы С.Аманжоловтың
келтірілген пікірінде көрінісін тапқан.
Мэтіннің аяқгалғандығы мэтін авторының ұстанымы түрғысынан
танылады. Бұл туралы ғальм: «Ақынның я жазушының бүтін романы,
поэмасы, баяндамашының жасаған баяндамасы түгелімен бір ойга,
күрделі бір пікірге байлаулы да болады. Сол роман, я поэма біткенде
гана, ақын я жазушынын ойлаған ойы, айтайын деген сөзі бітеді», -
деп ой түйеді /4, 16/.
«Әдетте біреу баяндама жасаса, біреу шығып сөйлесе, оның сөзі
(сөйлеуі) қандай екен деп сұраймыз. Сонда біз оның эрбір сөйлемін
тексеріп жатқанымыз жоқ, жалпы шешендігін, сөзшеңдігін, оның
жүртқа түсін ікті не түсін іксіздігін сөз қыламыз» /4, 14/.
С.Аманжоловтың бүл пікірі арқылы ауызша кұрылған мәтіндердің
автор (сөйлеуші) - мәтін (баяндама) - тыңдаушы (біз) бірлігінен
тұратынына көңіл бөлгенін, яғни айтылған сөздің сөйлеушіден
ты ндаушысына багытталатынын, ал екеуінің арасындағы байланысты
сөйленген сөз - мәтін жүзеге асыратынын аңғарамыз. Осы пікірінде
мэтінді қабылдау әрекеті кезінде оның категорияларының бірі - мэтін
тұтасымы мәселесі де қамтылған. Өйткені мэтін түтасымы -
қабылдаушы тарапынан айқындалатын категория (ягни жасалған
баяндаманың тыңдаушыға түсініктілік дәрежесі, сол мэтіннің
түтасымын көрсетеді).
С .А м анж оловты ң жоғарыдағы пікірлері казіргі мэтін
лингвисгикасында қалыптасқан негізгі тұжырымдар болып саналады.
Ғалымдар тарапынан көтерілген бүл мәселелер сол кезде мэтін
лингвистикасыньщ ауқымында қарастырылмаса да, қазірдін өзінде тіл
білімінің осы саласы үшін өзекті әрі кұнды. Сондыктан ғалымдардьщ
ой-пікірлері қазақ мэтін лингвистикасыньщ алғашқы іргетасының
қалануына себепші болды деп айтуымызға негіз бар.
Достарыңызбен бөлісу: