Шал сүрлеуге тесіле қарады. Тесіле ңарайтындайы да бар - баягыда
Лппащ ы зды
қойып келген куні абыр-сабыр басылып, ел аягы
с°ябырсыганнан кейін түн ортасы ауа сощацпен сайды өрлей жүре
берген, ж үре берген. Сонда соңынан екі елі цалмай етеккг
^армасңан ауыр ойлардың үштыгына жете алмай қабыргасы
Қойыса тарьщцаны әлі есінде. «Айдалада ңаддым-ау, ендігі кунім
Не болар» деп тарыщан жоц-тын, әрине. Жалгыздыгына налыган.
Жапгыздыгы жанына цатты батцан.
Дүние-ай, десейші, алма-кезексің-ау. Міне, өшкені жанды.
АРтынан
щүяц ерді. Өмір шіркіннің пұлга сатып ала алмаитын
Чымбаттыгын гүмырында осымен екінші рем сезінді. Біріншгсі
взіндей жщыбайпарга теңдік тиіп, ел қатарына цосылганы еді.
Дүние-ай, десейші...
Ш а л
Бәйгеторыга царгып мінді, қаргып мінді де саи ы өрлеп
шоңыта ж өнелді.
Мәстектің шоқырагын
бойына мін
санаитын
жүйріклыпып барады. Келе-келе тіпті табаны щзып, ауыздьщты
115
тарта берген соң Бдйгеторының босым бос кря берді. Ойпыр-о-о-
ой, зулап бір кетті деңіз. Алдынан дауы л сощ ан дай . Ілгері
қаратпайды. Лезде цос жанардан жас парлады. Абайсызда ушып
кеткен цаппагына да ңараган жоқ, әлі қушытып барады. Қүйгытып
бара жатып: «Аппыс төртінде артыңнан түяң ерсе, көңіл шіркін
құстай ушады екен-ау» дейді. «Үзагынан сүйіндіргей».
Аспанңыңмөп-мөлдірін-ай! Кун төбеге тырмысып келеді. Мына
ж алпщ дуние бар уайым-цайгыны, тіпті ж еціл күрсінісін де
Достарыңызбен бөлісу: |
