кір шапып, үлы салтанатты киеге толы сүрапыл күш ар жата цалып даң түспеген ж ас балаиың санасындаи ак,иі ^ өзегщді өртеген аунагың келер; аузыңды ашсаң, бүрцырап ’ ына лақтырып харам иіс-ңоңысты айдап цаңтардыц К сенің һзм ац жатцандайсың; an арт ы ңда жасңана ^ ^ тапталмаган пьіиіқанның ізі жосылып ңалар; а^ а\ Ы ақ а$ырга сонан эрмен гіршіксіз сайын дала көсіле сүлап, аца ыроан avada кэперсіз квкжиекке шылбыр тастар; аязды шың 117
ңалқыган ңылау бар; цолиіанасын сүйретіп, ит ерткен бір топ бала улап-шулап тауга беттеді; нэн шана шөпті мықиіита басып алып, ылдига ңулаган шаруаның мүрты мен текіректей аяңдаган аттың танауына сүңгі түрган; көгіпжім тартып көпбеген. су бетіндегі кіреуке мүз кум нүрымен шагылысып, айнадай жарқырайды, ал сол мөп-мөлдір м үзга үціпсец - астыңдагы емін-еркін жүзген ац иіабақтарды көресің; өткел басы абыр-сабыр: мал суарып, су алган ауыл адамдарыхал-ахуалдарын сүрасып «ңыстың басы қатты, аягы тәтті болар» деп, жетіседі; азаннан аяз ішіп цызып алган жігіт- желең, қыз-келіншектер бір-біріне қар лақтырысып назданады; әр үйдің терезелері бықыгач гажап ою-өрнекке топы, әйнекке қатцан ңырауды тілімен тесіп, кішкентай күн жасап ойнаган бала, сол сшырайган тесіктен қысқы далада үпы-жіңгір тіршілікке аңтарыла
