Аспанңыңмөп-мөлдірін-ай! Кун төбеге тырмысып келеді. Мына ж алпщ дуние бар уайым-цайгыны, тіпті ж еціл күрсінісін де мүлдем үмытңандай көк кумбезінен маржандай төгілген сәулеге аузын ашып царап цсшан сияцты. Бэйгеторының да буйірг қызган тәрізді. Аяқ тастасыныц эдемісін-ай, жануардың. «Бү да болса маңдайга біткен бац шыгар» дейді шал. Алапат цуаныш оны жуйріктіц устінен жулып алгандай. Ештеңеге қарайтын емес, сайды өрлеп қүйгытып барады. «Айналайын, Бәйгеторы, аянбашы. Екеуміз бір гиер тарцатайық», - дейді. Ол кайта оралганда төбенің басында аң-таң боп түрган манагы ңара дамалақты көрді (Қ.Найманбаев). *Әңгімелеу, суреттеу, ойталқынын тілдік қолданысында кандай ерекшеліктерді аңғардыңыз. Талдау жасацыз.
