1. Жаппар осы бір қоймалжың дүниеніц ортасында малтыгып жүргендей ңимылы ауырлап, өне бойы зіл тартып барады. Істеп жатқан ісіне, төңірегіне цанша зер салып ңарагысы келсе де, зейіні быт-шыт шашырап, ештеңеге тұрақтамайды. Жаппар әлдецашан үмытңан қайдагы бір елес көлеңдеп көз алдында түрып апды. Мынау бозамьщ аспан бір сэт баягы бала кездегі өзі өскен сұрқай қолатца айналып кетеді... Сүрцай қолатта тьчылып отырган кішкене ңыстагы көз алдына сайрап келе ңалады. Тіпті, зне, қолат бойынан соңына таспа шаң ертіп бүл баққан бір шөкім қозы-лаң иіүбырып өріске шыгып барады... Соңдарындагы жалгыз өрім селдір тозаң цойыла-ңойыла кенет әлденеиіе өрімге айналады. Арқасына он-сан бүрым төгілген талдырмаш ңыз толңи басып өзенге беттеді.
