Қорытынды. Ономастикалық материалдарды және жалқы есімдердеі бөліп жатқан үрдістерді қорыта келе, олар әр тілдің лексикалық қорының ең құнды дереккөзі ретінде ерекше көңіл бөлуді және терең зерттеуді қажет ететінін айту керек. Жалқы есімдер - бұл жеке-жеке сөздер емес, өзіндік қатынасы мен өзара байланысы, заңдылықтары мен прицптері бар өзіндік бір тұтас жүие. Дегенмен жалқы есімнің тек бір объектке қатысты жекелеуші белгі екендігін ұмытпау керек Егер бұл ерекшелігі жоғалатын болса, ол апеллятивке ауысады. Сонымен қатар жалқы есімдер сыртқы, кей кезде ішкі формасына қарай қай разряд, қай түрге жататынын, қай денотатты жекелейтінін бір қатарға тізіп көрсетеді. Жалқы есімдерді теория және практика тұрғысынан зерттеу жалғасуда, оларды дәстүрлі талдау жаңа тұрғыдан қарастырылуда, жалқы есімдерді жаңа көзқарас тұрғысынан зерттеу қалыптасуда, яғни ұғымдар мен ономастикалық-концептуалды аппараты нақтылануда. Ғылымның дамуы, әлеуметтік өзгерістер, ашық қоғамдардың қалыптасуы ономастика ғылымының дамуына, экстра- және интралингвистикалық аспектілердің интеграциясына әкелді, осыған байланысты және когнитивтік лингвистика, коммуникативтік лингвистика, лингвоелтаным, лингво-мәдениеттану, жеке тұлға тұрғысынан және мәтениарадық коммуникация, әлеуметтік ономастика, универсалды лингвистика т.б. тұрғысынан зерттеудің жана мүмкіндіктері ашылды.
Пайдаланған әдебиеттер тізімі
1.Жанұзақов. Т. Қазақ есімдерінің тарихы.
2.Момынова Б. Газет лексикасы. Жүйесі мен құрылымы.
3.Исаев.С. Қазақ тіл білімінің мәселелері.(Алматы 2011 )
4.Бектров.Ш.К. Қазақ тіл. (Алматы 2006)
5.Аханов.К. Тіл білімінің негіздері.2011.
6.Қордабаев. Т.Р.Жалпы тіл білімі.2004.