Қазақстан білім беру жүйесіне инклюзияны психологиялық-педагогикалық қолдауда кеңінен енгізу проблемалары.
1.Келесі ерекшеліктерді анықтай алатын нормативті-құқықтықбазаның жоқтығы:
-Интеграцияланған бала статусы (керекті түзету-ұстаздық көмегін алу мүмкіндігі)
-Шектелген мүмкіндіктері бар баланы қабылдаған жалпыға білім беру мекеме статусы (ұстазға қосымша ақы төлеу, типтік штаттарға өзгеріс енгізу – дәрігер, маман т.б
-Үйде оқытылуы тиіс балаға мектеп әкімшілігі ерікті қатысуды рұқсат етпейді, ерікті қатысуды реттейтін нормативті құжат жоқ.
2.Материалды-техникалықжабдықтау білім беруді ұйымдастыру (пандус, лифт, тұтқа, ортақ пайдаланудың арнайы орындары, арбадағы бала ғимараттың кез келген жеріне бара алмайды)
3.Жалпыға бірдей білім беру мектеп және балабақшасында инклюзивті топтарда, үйде оқыту үшін мамандандырылған педагогикалықмамандар дайындығы.Педагогтар,дефектологтар,медицина және әлеуметтік жұмысшылар әріптестігі керек. Мүмкіндігі шектеулі балалардың дамуын бірге бақылау.
4.Жалпыға бірдей білім беру мекемелерінде ерекше балаларға консультативтік-әдістемелік сүйемелдеу жұмыс жасайтын болғандықтан білім берудің арнайы (түзету) ұйымдарында статус,жаңафункцияларжәне құрылымдық -өзгерістер керек.
5.Инклюзивтібілімберутәжірибесі жеткіліксіз зерттеледі және жалпыланады, мүмкіндігі шектеулі балалардың жемісті оқып дамуы проблемаларын зерттейтін керекті ғылыми –теоретикалық база жоқ.
6.Даму мүмкіндігі шектеулі балаларға қоғамның толерантты көзқарасыныңқалыптасуы. Мүмкіндігі шектеулі балаларға бүкіл қоғамның көзқарасын өзгерту (ата-аналар өз балаларының қасында мүмкіндігі шектеулі баланың болғанына әрдайым дайын емес). Мектеп және ата-аналардың біріккен жауапкершілігінің жетіспеушілігі көрінеді.
7.Инклюзивті білім беру мұғалімдерін қолдауда тьютор, координатор штаттарын еңгізілмеуі
