160
− деп аталып кетеді
(Н. Оңдасынов).
«Бермесе патшалардың малы өзінде», Деп
шабады сақи атын тіке жардан. Патшалар әр түрлі айла қылса-дағы, Құтыла
алмай көп жыл жүрді үлкен
ғардан
(Ерімбет).
Үңгірге әуелі Иланшы Қадыр
хан, сосын Исмайл, сосын Хисмеддин енді. Бұл жер асты
ғарына,
сосын жер
асты жолына түсіретін ауыз еді
(Д. Досжанов).
Ғаріп (ғарып)
− 1) бөтен, басқа; 2) оғаш, ақылға қонбайтын, бұрын-
соңды болып көрмеген, ғажап;3) шетелдік; 4) ауыс. бейшара, мүсәпір, жарлы.
Араб тілінде
харифун
–
есалаң, ақылы кем
(АРС., М., 1958, 274).
К. К. Юдахин
қарып
араб сөзі –
қамқоршысы жоқ, жалғыз басты кедей
деп көрсетеді
(Юдахин К.К. КирРС., М., 1940, 374).
«Неғып жүрсің сен
ғаріп?»
Жарлы сонда
сөйлейді: «Сізге келдім мен» деді. «Жоққа қарыз береді деп, Мақтады сізді ел»
деді
(Нұртуған).
Көзің сал, ағайындар,
ғаріп
жасқа, Жоқ болса, лажың жоқ
асырамасқа
(Ерімбет).
Жаңадан салған мұнара – Қаракесек моласы.
Жалбарындым жад етіп, Болар ма қабыл қол жайған Біздей
ғаріп
дұғасы?!
(Нұртуған).
«Есен-сау ержеттің бе,
ғаріп
балам, Отыр ма сау-саламат Дариха
анаң? Құдайға мың шүкірлік арманым жоқ, Тіріде көрдім сені есен-аман!»
(Ерімбет).
Арман етпе жас күнің көп, Игілік көп ерге бар. Бұл заманның
қашқыны деп, Мен
Достарыңызбен бөлісу: 
