жабы
болса, бәйгеге түсер қуатым қайсы
(М. Ақынжанов).
Жаббар (жаппар, жапбар)
−
1) алып, құдіретті, ие, қожа; 2) діни.
құдайдың бір аты; 3) балуан, батыр; 4) мейірімсіздік, қаһарлы, қатал.
Араб
тілінде
жаббарун
–
құдіретті, аса күшті рақымсыз, мейірімсіз, алып, үлкен
батыр
дегенді білдіреді
(АРС, М., 1958, 142).
Әуелі сөйле, тілім,
жаббар
хақтан, Сөз шығар қиял мен ой, тіл мен жақтан. Шамалы пікірім бар мәжіліске,
Шын жүйрік болмасам да озған топтан
(Нұртуған).
Бейжарақ, жабдықтанбай
жауға ұмтылып, Дей көрме:
«Жаппар
ием, өзің сақта-ай!» Себепсіз еткен үміт
болар набыт, Соқырдың алдындағы шұқанақтай
(Ерімбет).
Сол уақта
Жаппар
һақтан хабар келген, «Халықтың арасында өлтір!» деген. Құдайдан анық
пәрман болғаннан соң, «Дүреге, − сонда Омар, − келтір!» деген
(Ерімбет).
Нұртуған, сағынышты сәлемнама, Жас жанға жүрім бергей
жаббар
Алла!
Тілектес заман – құрбың сыртыңыздан, Қастеге шипа тілеп, дертке дауа
(Нұртуған).
Өміріме өмір берген
жаббар
құдай, Беттеместей қылайын бұдан
бұлай
(Құлтума).
Тапсырдым
жаббар
саған ата-анамды, Жалғыздық көрмей
165
қалған кәмелетін
(М. Сералин).
Сонда бейбіт, сонда тыныш, Сонда тойлар
тойын ұлыс, Сонда әлемі
жаббар
ием Бітті десін енді соғыс
(ТС., І т., А., 1959,
198).
О-дағы сөйлейді екен жүйе-жүйе, Оған да артық тіл берген
жаппар
ие...
(Ы. Алтынсарин).
Жөн көрсетіп бермеген Жасаған
Достарыңызбен бөлісу: |
