білмейтімдігімді білемін”, - деген кағиданы өз философиясының негізгі кағидаларының бірі етіп басшылыкка алды. Осыдан келіп, ол екінші қагиданы ұсынады, ол - “Өзіңді өзің танып-біл!”. Өзіңді өзің тану деген - өзінді коғамдык, эдептілік тұлға ретінде карастыру аркылы барлық адамдарға тэн өнегелі негізгі қасиеттері төңірегінде этикалык ұғымдар қалыптастыру. Сократтың пікірінше, моральдык өлшемдер объективтік кұбылыстар. Ал жаксылык пен жамандыктың арасындағы айырмашылық - салыстырмалы емес, абсолютті бағытта болады. Сондыктан софистер сияқты бағыттылыкты пайдалылыкпен теңістіруге болмайды, керісінше, бағытгылық игілікке пара-пар. Жаксылык жасағанда, ол жаксылыктың неде екенін білген дұрыс. Егер адамдар жақсылықтың да, жамандыктың да не екенін, олардың табиғатын түсініп-білетін болса, онда олар ешуакытта да жамандыкка бармас еді. Жамандықтың өзі жаксылыктың не екенін білмегендіктен болатын салдары. Сондыктан адамдар баюға, жұмыс бабында жоғарлатуға, мемлекеттік баскару ісіне араласуға т.б. кұмартпаулары керек, керісінше, “өз камыңды өзің ойлап”, өзіңді өзің өнегелілік, интеллектуалдык жағынан көтер, бұл ретте адамдарға философия көмек береді. Өмірінің соңғы кезінде Сократка жастарды бұзды, кұдайларды жоқка шығарды деген кінэ тағып, ол у ішіп өлуі керек деген үкім 35
шығарады. Түрмеден кашып шығуға (ізбасарларының көмегімен) мүмкіндігі бола тұра, ол мемелекетте кабылданған жэне өмір сүріп тұрған занды бұзбау керек деген пікірді желеу етіп, б.д.д. 399 жылы