ғылымның математикаландыруын универсалды кұбылыска айналдырды. Екінші ерекшелігі казіргі жаратылыстанудың, әсіресе физика мен астрономияның өзге классикалык ғьшымдармен салыстырғанда көз алдыға келтіруге жэне сипаттауға болмайтын объектілермен жэне процестермен бетпе-бет келуімен байланысты. Біздің сезім органдарымыз жэне онымен байланысты бейнелік ойлау тетіктері бүкіл адамзат эволюциясы барысында адамның практикалык іс-әрекет барысында бетпе-бет ұшырасатын қоршаған заттарды кабылдауға бейімделді. Эрине, олар микрообъектілер жэне микропроцесттермен қатар көптеген ғарыштык объектілерді кабылдауға жарамсыз болды. "Элементарлык бөлшектер", "электро-магниттік толкын" немесе "озон кабаты" деген сөздер бізді адастыруы тиіс емес. Қазіргі физика мен астрономиядағы жүздеген элементарлы бөлшектер, эртүрлі өрістер, алып ғарыштык түзілімдер кұмның түйіршіктері түріндегі бөлшектерге, теңіздің толқынына немесе жердің кабатына ұксамайды. Бұл сөздердің олай аталу себебі, оларда бөлшектердің немесе толкындардың қасиеттері бар жэне электромагнитті сәулелерді қабылдай алады. Дэлірек айтканда, олардың козғалыстары мен физикалық ерекшеліктері өзгеше математикалык теңдеулер, мысалы, толкынның тендеулері жэне кванттык өріс тендеулерімен жаксы сипатталады. Көрнекіліктің жоктығын кейбір физиктер өзіндік апат ретінде қабьшдап, әлемді танып білу мүмкіндігін теріске шығаруға мэжбүр етті. Алайда көрнекі болу мен танылу екеуі бір нәрсе емес. Физикадағы ғана емес, коғамдық ғылымдардағы да көптеген кұбылыстарды көрнекі түрде көз алдыға келтіру мүмкін емес. Мысалы, коғамдық катынастарды,
