мен ойларының философиялық тұрғыда түсіндірілуі ғана емес, сонымен катар ол батыстык адамға тән дүниетанымдык жэне аксиологиялык принциптерден де бұрын оның накты өмірлік бағдарлары мен кажеттіліктерін бейнелейтін накты да айкын экзистенциалдык негіздер болып табылады. Осылайша Парменид болмыс мәселесін философияның ең басты мэселесі ретінде негіздеп кана коймай, оның болмыс туралы ілімі метафизика үшін мүмкіндіктер ашты, яғни адамға да, адамзатка да бағынбайтын материалдык та, материалдык емес те болмыс туралы, табиғи мәнділіктердің соңғы идеалдык себептері туралы жэне акыры аягында барлык өмірде бар нәрселер туралы айтуға мүмкіндік беретін ілімге жол ашты. Абсолюттік Рух, Құдай, рухани мэнділіктер мен монадтар туралы ілімдер осы метафизикалык пэнге жаткызылады жэне бұл кейінірек батыстык элем ойшылдарының көптеген еңбектерінің мазмұнын кұрады. Болмыс туралы парменидтік ілім батыстык адам өмірінің мәнділік бағдарларын айкындаумен катар жалпы әлемдегі адамның накты өмірінің көкейкестілігін жэне бейма- залығын аша отырып, батыстык әлемде бұл мәселенің шешілуі коллизиясына да ыкпалын тигізді. Және бүл болмыстың бұралаң сүрлеуінен де айкын көрінеді. Адамның элемде болуға ұмтылуын философтар табиғи элем мен адамзат әлемі өмір сүруінің белгілі бір тұтас негізін логикалык дэйектеулер тұргысынан негіздеп кана койған жоқ жэне сонымен катар, адамның шығармашылык жэне практикалык әрекеті мүмкіндігінің өзін де негіздеуді максат тұтты. Егер шығыс әлемі үшін адамның дүниедегі болмысының тікелей нақтылығы адамның өзінің психофизикалык кабілетін жетілдіру жолымен жэне сол аркылы табиғи элеммен үйлесімділікке ие болу арқылы жүзеге асса, ал батыстык адам үшін
