ут:
1. жаутаңда, қутың-қуты ң, таутан, тау-
таңда, тәути
2. 0
3. суторғай, баутақты, сау-сәлемет
уш:
1. қуши, қушыкеш , қушық, тәуше, рау-
шан
2. суша, туша, сушы, жаушы
3. баушарбақ, даушар, сушаруашылығы, жау-
шықты, қушеке.
2 2.10.
Соз (буын) соңындағы қос дауыссыз
Бұл негізінен еліктеу, одағай сөздерге тән'.
Ара-тұра ©зге сөз таптарына тән сөздер де кезде-
седі. Соз (буын) қос дауыссызға аяқталғанда
оның алды ңғысы үнді, соңғы сы қатаң болуға
тиіс. Бір ескеретін жай, еліктеу сөздер жеке де,
қайталанып та, кобіне
ет
көмекші етістігімен
тіркесіп айтылады, оларға жалғанатын қосымша
үнемі дауыстыдан басталады, сөйте тұра сөз
ДЫБЫСТАР ТІРКЕСІ
79
(буын) соңы ндағы қатаң қ,
к, п
ұяңданбай, қал-
пын сақтап тұрады:
жарқыл, зіркіл, бүлкіл, қыл-
пыл, жарқылда, қылпылда, жалпылда
т.б.
Сөз соңындағы үнді-қатаң тіркесі мынадай
болып келеді:
рк: барқ, бырқ, жарқ-жұрқ, зырқ, қарқ, қырқ, сарқ-
сұрқ, бұрқ, құрк, жырқ, тарқ, шарқ, шұрқ, ырқ;
рк: дүрк, зірк, күрк, ірк;
рн: барп, борп, арп, күрп, қорп, тарп, тырп, жырп;
рс: арс, гүрс, бырс, қорс, д}'рс, мырс, тырс, ырс;
рт: борт, бырт, күрт, кірт, қырт, морт, сарт-
сұрт, сырт, шарт-шұрт, шорт, шырт;
есім-етістік создер: арт, ерт, жорт, жұрт,
жырт, мерт, орһі, ұрт, сарт, серт, сүрт, тарт, түрт,
шарт, сырт, шерт;
рш: бырш, кірш, қарш, қыріи;
лк: былқ, қылқ, қолқ, солқ, шылқ, сылқ;
лк: бүлк, желк, күлк, кілк, селк;
лп: балп, болп, былп, елп, жалп, желп, жылп,
қолп, қылп, салп, сылп;
Достарыңызбен бөлісу: |
