Сборник материалов VIІІ международной научной конференции студентов и молодых ученых «Наука и образование 2013»

 
172 
(б.з.д.  VII—II  ғғ.)  яғни  Қытай,  Ҥнді  жҽне  Батыс  елдерінде  мифологиялық  пайымдауға 
қызығушылықтың  ҿсуі,  мифтан  логосқа  ҿту  кезеңі  деп  атайды.  Сол  кезде  дурыс  ойлау 
ережелері мен амалдарын зерттейтін ғылым ретінде логика, ал сонымен қатар аргументация 
теориясы да қалыптаса бастады.  
Қазіргі  кезде  аргументация  теориясының  жаңа  бағыты  дамып  келеді,  яғни  ХХ-ХХІ 
ғасырларын  жаңа  аргументация  теориясының  қалыптасу  кезеңі  деуге  болады.  Бҧл  бағыт 
логика,  тіл  білімі,  психология,  философия,  герменевтика,  риторика  жҽне  т.с.с.  бір  қатар 
салаларды  қамтиды  да,  логика,  ғылыми  таным  методологиясы,  ғылым  философиясы, 
философиялық  герменевтика,  ҽлеуметтік  психология  жҽне  де  тіл  білімінің  жетістіктерін 
толығымен  ескере  отырып,  аргументацияны  пҽнаралық  тҧрғыдан  қарастырады.  Оның 
ҿзектілігі  аргумент  дегеніміз  не,  пайымдау  ҽдістері,  білімнің  ҽр  тҥрлі  салаларындағы 
аргументтің тҥпнҧсқалығы деген сҧрақтарға  жауап беретін жалпы аргументация теориясын 
қалыптастыру мақсатынан туындайды.  
Жаңа  аргументация  теориясының  негізгі  идеяларын  қалыптастыруда  X.  Перельман,  Г. 
Джонстон, Ф. Ван Еемерен, Р. Гроотендорст жҽне т.б. батыс зерттеушілерінің қосқан ҥлесі 
маңызды роль атқарды.  
Аргументация  теориясы  немесе  аргументация  –  бҧл  логикалық  пайымдау  арқылы 
қорытындыға  келу  жолын  зерттейтін  пҽнаралық  сала.  Оның  ішіне  диалог,  ҽңгімелесу, 
сендіру  (кҿз  жеткізу)  де  кіреді.  Аргументация  теориясы  логика,  ой  жҥгірту  (тҧжырымдау) 
ережелерін,  сонымен  қатар,  жасанды  жҽне  табиғи  шынайы  дҥниежҥзілік  ҧстанымдарды 
зерттейді  [1].  Басқа  сҿзбен  айтқанда,  аргументация  –  екі  адамның  арасындағы,  яғни, 
антагонист  пен  протагонисттің  арасындағы  біреуінің  екіншісіне  ҿз  кҿзқарасын  сендіру, 
иландыру дегенді білдіреді.  
Аргументация термині латын тіліндегі argumentum сҿзінен бастау алады. Бҧл терминді Эддо 
Риготти мен Сара Греко Морассо келесідей анықтайды: «This word [argumentum]… is a noun 
derived  from  the  verb  arguo…  The  Latin  verb  arguo  has  kept  one  fundamental  meaning,  that  of 
pointing out, of bringing to acknowledge and, therefore, also of proving. In other words, it basically 
seems  to  indicate  the  process  of  ―helping‖  the  interlocutor  recognize  something  by  (directly  or 
indirectly) giving him the necessary justification‖ and coming back to the word argumentum, this 
word has ―the fundamental value of ―reason, evidence and proof» [2]. Демек, латын arguo сҿзінің 
тҥпкірлі  мағынасы  «айқындау»,  «кҿз  жеткізу»,  сондықтан  да,  бҧл  сҿз  «дҽлелдеу»  деген 
мағынаға  ие.  Сонымен  қатар,  Эддо  Риготти  мен  Сара  Греко  Морассо  «аргументация» 
(argumentum) сҿзінің басқа да қҧндылықтарының (мҽндерінің) барын мойындайды.  
Аргументация  –  бҧл  алға  қойылған  тезиске  (ой  желісіне)  екінші  жақтың 
(аудиторияның)  қолдауын  алу  немесе  қатайту  мақсатымен  дҽлел  немесе  аргумент 
келтіру. Сонымен қатар, «аргументация» деп осындай дҽлелдер жиынтығын айтады [3]. 
Аргументация  теориясында  аргументация  ҿзара  байланысқан  ҥш  аспектіден,  яғни 
логико-эпистемологиялық  (ойлау),  ҽлеуметтік  (адам  мен  қоғам)  жҽне  тарихи  аспектілерден 
қарастырылады. 
Бірінші,  логико-эпистемологиялық  тҧрғыдан  қарастырылатын  аргументация  ҥш 
негізгі бағытты қамтиды: 
1)
 
Бағалаушы  жҽне  сипаттаушы  пікірлерді  негіздеу  (дҽйектеу)  жҽне  оңтайландыру 
(рационалдау)  тҽсілдерін  сипаттау.  Бҧл  тҽсілдер  қатарына  дедуктивті 
қорытындыға  келу  жҽне  салдарды  индуктивті  тҥрде  дҽлелдеу  сияқты  дҽстҥрлі 
ортақ  мҽндегі  амалдарды  ғана  емес,  сонымен  қатар  дҽстҥр  мен  интуицияға  (ішкі 
тҥйсікке) бағыну сияқты контекстуалды дҽлелдеу тҽсілдері де кіреді.  
2)
 
Аргументацияның орын алған проблемалық жағдайға (ситуацияға) қатыстылығын 
талдау. 
3)
 
 Аргументацияның  ҽр  тҥрлі  ойлау  салаларында  қолдануының  ерекшеліктерін 
анықтау.  
Аргументацияның  ҥш  саласы,  яғни  ҥш  тҥрі  болады:  теориялық,  практикалық 
(қолданбалы)  жҽне  шығармашылық  аргументация.  Оның  ішінде  теориялық  аргументация 

 
173 
табиғи-ғылыми  жҽне  ҽлеуметтік-гуманитарлық  болып,  ал  практикалық  аргументация  — 
идеологиялық  жіне  утопиялық  болып  бҿлінеді.  Бірақ  бҧл  біздің  зерттеуіміздің  мақсатына 
кірмейді,  біздің  бҧл  мақаладағы  талабымыз  –аргументация  теориясының  жаңа  бағытын, 
сонымен  қатар  осы  жаңа  теорияны  зерттеуге  бағытталған  прагма-диалектикалық  ҽдісті 
қарастыру.  
Аргументация  теориясын  зерттеудегі  прагма-диалектикалық  ҽдісті  алғаш  рет  Ф.  ван 
Эмерен мен Р. Гротендорст ҧсынған (1984, 1992, and 2004). Бҧл ҽдіс диалектиканы ҽдеттегі 
нормативті  бағытты  ҧстана  отырып,  нақты  қарапайым  аргументативтік  дискурс  теориясы 
ретінде  дамытуға  бағытталған.  Прагма-диалектикалық  дискурсты  зерттеумен  айналысатын 
ғалымдар диалог кезінде пайда болуы мҥмкін карама-қайшылықтарды шешуге бағытталған 
сҿйлеу актілерінің барлық тҥрлерін зерттеуге алып, сыни талқылау (critical discussion) моделі 
аспектісінде  коммуникативті  қадамдарды  бағалаумен  айналысады  (Ф.  ван  Еемерен  мен  Р. 
Гротендорст, 2004). 
Егер  қандай  да  бір  сҿйлемің  қҧрамында  аргумент  бар  болса,  онда  сол  сҿйлемде 
ҽрқашанда  аргументациялық  схемалар  да  болады.  Кҿптеген  ғалымдар  аргументациялық 
схемаларды  аргумент  кҿмегімен  қҧрастырылатын  абстракциялы  қҧрылымдар  немесе 
формалар  деп  санайды.  Аргументациялық  схемалар  терминін  алғаш  рет  Перелман  мен 
Олбрехт-Титеканың  (1958)  ҿз  еңбектерінде  қолданған.    Д.  Уолтон  мен  оның  ҽріптестері 
аргументациялық схемаларды келесідей анықтайды: [аргументациялық схемалар дегеніміз] – 
«кҥнделікті  дискурста  қолданылатын  аргументтердің  жалпы  тҥрінің  қҧрылымдары  болып 
табылатын аргумент формалары (ой тҧжырымдау қҧрылымдары)» [4]. Ал Э. Риготти мен С. 
Греко  Морассо  ҿз  кезегінде  прагма-диалектика  тҧрғысынан  былайша  пайымдайды: 
[аргументациялық схемалар дегеніміз] – «кҿзқарасты қабылдау мақсатымен  аргументацияда 
қолданылатын себептің қолдаудың прагматикалық приципінің кҿрінісі» [5]. 
Ең алдымен, аргументацияның ҿзін неден қҧрылатынын қарастырайық. Қандай да бір 
мҽтінге аргументациялық  талдау жасау ҥшін, сҿйлемдегі,  яғни, аргументациялық  мҽтіндегі, 
кҿзқарасты,  ал  содан  кейін  сол  кҿзқарасты  қолдап  тҧрған  аргументтерді  анықтау  керек. 
Жоғарыда  айтып  кеткеніміздей,  біздің  аргументациялық  талдауымызда  прагма-
диалектикалық  ҽдіс  қолданылады.  Бҧл  тҥрғыдан,  ең  алдымен,  «аргументациялық  топиктер 
моделі»,  соның  контексінде  қолданылатын  топиктер  (topics),  эндоксон  (endoxon),  датум 
(datum), локус (locus) терминдерін қарастырып кҿрейік.  
«Аргументациялық 
топиктер 
моделі» 
терминін 
аргументация 
теориясына 
Аргументация, лингвистика жҽне семиотика институтының зерттеушілері Э. Риготти мен С. 
Греко Морассо енгізген [6], содан кейін бҧл термин ҽрі қарай зерттелініп, олардың басқа да 
бірқатар  еңбектерінде  дамытылды  (қосымша:  Риготти,  2009;  Риготти  мен  Греко  Морассо, 
2010). 
Бҧл модель негізіндегі аргументациялық талдау аргументтер қҧрылымы жайлы толық 
хабар  алуға  мҥмкіндік  береді,  сонымен  қатар,  аргументтер  мен  алғышарттарды  (пікірдің 
бастауы) арасындағы байланысты, яғни аргументтің аргументациялық ҿзара ҽрекеттестігімен 
сыртқы байланысын анықтауға мҥмкіндік береді. (Риготти, 2006). 
Аргументациялық топиктер моделі (одан ҽрі – «АТМ») аргументациялық схемаларды 
зерттеуге толық жҽне терең амал ҧсынуға бағытталады» [5]. Ол аргументацияны зерттеудегі 
прагма-диалектикалық ҽдістің негізімен ҥйлесімді болып келеді. Аргументациялық топиктер 
моделі келесі ҧғымдарды негізге алады: топиктер, эндоксон, датум, локус, жҽне аргумент. 
Ең  алдымен,  осылардың  ҽрқайсысына  зерттеушілердің  берген  анықтамаларын 
қарастырайық.  
«Топиктер»  -  бҧл  аргументтерді  анықтаудық  жҥйелі  ҽдісі.  Аристотельдің 
пайымдауына сҽйкес, бҧл – «ҽдіс, оның кҿмегімен біз қандай да бір кҿзқарас (мҽселе) жайлы 
аргументтерді ҧсына аламыз. Ол ҥшін біз кҿпшілік мақҧлданған пайымдаулардан (пікірден), 
яғни  эндоксоннан  бастаймыз».  Ал,  Риготти  мен  Греко  Морассо  топиктерді  аргументация 
теориясының  компоненті  деп  тҥсінеді.  Бҧл  компонентке  сҽйкес  кҿзқарасты  қолдайтын  не 
қолдамайтын  барлық  релевантты  аргументтер  локустардың  ішкі  қҧрылымын  анықтау 

 
174 
жолымен  жасалынады  [2].  Бҧл  анықтама  негізінде  екі  ҧғым  ескеріледі:  локус  пен  кҿзқарас 
(standpoint).  «Кҿзқарас»  деп  аудитория  не  тыңдаушыны  ҿз  пікіріне  сендіру  мақсатымен 
айтысып,  дҽлелдейін  деп  отырған  сҿйлеушінің  пайымдауын  айтады.  Бҧл  жерде 
аргументацияның  негізгі  мақсаты  тыңдаушының  сол  кҿзқараспен  келісуі  болып  табылады. 
Кҿзқарас дара не кҥрделі болуы да мҥмкін. 
«Локус»  терминіне  келетін  болсақ,  Риготти  Following  Rigotti,  ―the  locus  is  a  specific 
relation  connecting  different  states  of  affairs  that  generates  one  or  more  maxims,  providing  them 
with  semantic  transparency  (notitia)  and  with  a  specific  degree  of  analytical  truth  (уeritas)  and 
persuasiveness  (efficacia)‖  [8].  Басқа  сҿзбен  айтқанда,  локус  аргумент  тудырады.  Олар 
кҿзқарас пен аргумент арасындағы мҥмкін логикалық қорытынды байланысты анықтайды.  
Локус деп  «онтологиялық  байланыста негізделген аргументациялық  ҥдерістерді  суб-
қҧрастырушы»  [2].  Мҧнда  онтологиялық  байланыстың  себептен  нҽтижеге  қарай,  топтан 
тҥрге  қарай,  анықтамадан  анықтаушыға  қарай  жҽне  т.б.    бағыттары  болады.  Бҧл 
онтологиялық  байланыс  кҿзқарастың  шынайы  мҽнін  кҿпшілік  қабылдаған  пайымдаманың 
шынайы  мҽнімен  байланыстыруға  кҿмек  беретін  ақиқаттылық  шарттар  (truth  conditions) 
тҥріндегі бір немесе бірнеше максималарды (принциптерді) қҧрайды.  
Бҧл  жерде  максиманың  кҿпшілікпен  қабылданған  пайымдамамен  байланысы 
табылмаса  қисынды  қорытынды  (дедуктивті)  процесстің  жҥзеге  аспайтынын  ескерген  жҿн.  
Аргументацияның  мҧндай  компонентін  Аристотельдің  енгізген  терминімен  айтқанда 
«эндоксон»  деп  атаймыз.  Яғни,  эндоксон  дегеніміз  –  жалпыға  тҽн  жҽне  жалпы  жҧрт 
қабылдаған   пікір,  қоғамда  қабылданған  қҧндылықтар  мен  сенімдер.  Аристотельдің 
анықтамасын келтіретін болсақ, «exdoxa are [opinions] which commend themselves to all, or to 
the majority, or to the wise – that is or to all of the wise or to the majority or to the most famous and 
distinguished of them» [9]. 
Аргументациялық  локустан  аргумент  жасау  кҿбінесе  екі  силлогизм  негізінде  жҥзеге 
асады,  мҧнда  біреуі  эндоксоннан,  ал  екіншісі  максимадан  жасалады.  Эндоксондарды 
қоғамдағы  пікірлердің  ортақтылығы,  жалпыға  тҽн  пікір,  «кҿзқарасты  қолдау  ҥшін  жҽне 
аргументті  жҥзеге  асыру  ҥшін  аргументациялық  ҽрекеттестікте  іске  асатын  бҧқаралық 
білімнің  жҽне  де  қоғам  қабылдаған  сенімдердің  бір  бҿлігі.  Атап  айтқанда,  эндоксондар 
энтимемада  имплицитті  не  эксплицитті  алғышарттар  (пікірдің  бастаулары)  ретінде 
қолданылады» [10].   
Ал  «максима» деп  «логикалық қорытынды процесстерді тудыратын p→q формасына 
байланыс жасайтын импликацияларды» айтады, ҽрбір логикалық қорытынды процесс локус 
шеңберінде  сҽйкесті  эндоксондарға  байланысты  қалыптасатын  аргументтер  субтобының 
формасын анықтайды. Бір  локустың барлық максималары локусты қҧрайтын онтологиялық 
байланыстың импликациялары болып табылады  [2].  
Ал  енді,  «аргумент»  сҿзінің  ҿзіне  келетін  болсақ,  ол  –  бір  немесе  бірнеше  сҽйкесті 
эндоксондарға максималарды қолдану. Нҽтижесінде осы  эндоксондарды қабылдаған белгілі 
бір қоғамға арналған максиманың кҿмегімен біз кҿзқарас жайлы қорытындыға келеміз. 
Жоғарыда  аталған  Аргументациялық  топиктер  моделі  шеңберіндегі  барлық  ҧғымдар 
мен тҥсініктер тҿменде кесте тҥрінде бейнеленген.  

 
175 
 
 
 
1-сурет.  Э.  Риготти  мен  С.  Греко  Морассо  ҧсынған  АТМ-нің  негізгі  компонеттерінің 
картасы (аудармасы автордан). 
 
Қолданған әдебиеттер тізімі  
1.
 
www.wikipedia.org
 
2.
 
Rigotti  &  Greco  Morasso.  Argumentation  as  an  object  of  interest  and  as  a  social  and  cultural 
resource. Argumentation and Education. Springer, 2009: 10 
3.
 
Ивин A.A. Логика: учебник для гумантиарных факультетов. M: FAIR-PRESS, 2002. URL: 
http://psylib.org.ua/books/ivina01/txt13.htm
 
4.
 
Walton,  D.,  C.  Reed,  and  F.  Macagno.  Argumentation  schemes.  Cambridge:  Cambridge 
University Press. 2008. 
5.
 
Rigotti  E.,  S.  Greco  Morasso.  Comparing  the  Argumentum  Model  of  Topics  to  Other 
Contemporary  Approaches  to  Argument  Schemes:  The  Procedural  and  Material  Components. 
Argumentation. Sprigner, 2010. p.491 
6.
 
Rigotti  E.,  Greco  Morasso  S.  Topics:  the  argument  generator.  in:  Rigotti,  E.  et  al., 
Argumentation  in  financial  communication,  Argumentum  eLearning  module.  2006.  URL: 
http://www.argumentum.ch/
 
7.
 
Rigotti  E.  Congruity  Theory  and  Argumentation,  SComS:  Argumentation  in  Dialogic 
Interaction, 2005, 75-95:82 
8.
 
Rigotti  E.  Locus  ad  causa  finali.  Proceedings  of  the  IADA  Workshop  ―Word  Meaning  in 
Argumentative Dialogue‖. Milan 2008. Vol.2, p.564 
9.
 
Topics I 100b 21-23 
10.
 
Tardini  S.  Endoxa  and  communities:  grounding  enthymematic  arguments.  In  SComS: 
Argumentation in Dialogic Interaction. 2005, 279-294: 284 
 
EFFECTIVENESS OF COMMUNICATIVE APPROACH IN TEACHING 
GRAMMAR 
                             
Ибатова А. Ж., Ainur0592@mail.ru 
Л.Н.Гумилев атындағы Еуразия ҧлттық университеті, Астана 
Ғылыми жетекшісі – Д.К.Анашева  
 

 
176 
       As so much has been written about grammar we could be forgiven if we admitted to confusion. 
Each person, whether a learner or a teacher, has an opinion. Starting from the principle that grammar 
is  "a  living  resource  that  gives  us  the  ability  to  communicate  our  ideas  and  feelings  and  to 
understand what other people say or write to us", we can say grammar is central to the teaching and 
learning  of  all  languages.  It  is  also  one  of  the  more  difficult  aspects  of  language  to  teach  well.  In 
order  for  students  to  have  a  functional  knowledge  of  a  language  they  must  have  at  least  some 
knowledge about the grammatical constructs of the language in question. This article's introduction 
is an admirably brief mission statement for the communicative approach to grammar teaching. 
Today grammar teaching is focused on form and consciousness rise, there is a need to focus on 
form with learners to facilitate accuracy. With consciousness raising activities, we create a learning 
environment,  where  the  learner  notices  new  language  and  exploits  it  in  genuine  communication 
activities. 
There are several ways in which the teacher can go about teaching grammar to students. In this 
article we will look at why grammar is often seen in a negative light, on what more effective method 
grammar should be taught and whether or not students need to learn grammar at all. 
Many people, including language teachers, hear the word "grammar" and think of a fixed set of 
word  forms  and  rules  of  usage.  They  associate  "good"  grammar  with  the  prestige  forms  of  the 
language, such as those used in writing and in formal oral presentations, and "bad" or "no" grammar 
with the language used in everyday conversation or used by speakers of non-prestige forms. 
Language  teachers  who  adopt  this  definition  focus  on  grammar  as  a  set  of  forms  and  rules. 
They  teach  grammar  by  explaining  the  forms  and  rules  and  then  drilling  students  on  them.  This 
results  in  bored,  disaffected  students  who  can  produce  correct  forms  on  exercises  and  tests,  but 
consistently make errors when they try to use the language in context. 
Other  language  teachers,  influenced  by  recent  theoretical  work  on  the  difference  between 
language learning and language acquisition, tend not to teach grammar at all. Believing that children 
acquire  their  first  language  without  overt  grammar  instruction,  they  expect  students  to  learn  their 
second language the same way. They assume that students will absorb grammar rules as they hear, 
read, and use the language in communication activities. This approach does not allow students to use 
one of the major tools they have as learners: their active understanding of what grammar is and how 
it works in the language they already know. 
The  nature  of  the  theory  of  "communicative  approach"  determines  the  need  for  grammar 
teaching.  When  we  talk  about  "communicative  competence",  we  have  to  come  to  "communicative 
approach".  As  Peng  (2007)  states,  from  the  ancient  times  to  the  present,  the  foreign  language 
teaching theories and approaches have always been in evolution, struggle and development in these 
two  concepts  of  "language  knowledge"  and  "skills  in  the  history  of  foreign  language  teaching 
approaches, people have experienced "grammar translation approach", "direct approach" and "audio 
lingual  approach",  after  these  teaching  approaches,  "communicative  approach"  stems  from  the  late 
60s  of  20th  century.  With  the  development  of  functional  linguistics,  "communicative  approach" 
receives teachers and students' favor. 
However, there are some dilemmas in current language teaching: some teachers always stress 
"communicative competence" and neglect "linguistic competence". Teachers and students are always 
in search for fluent oral expression, but reading and written language is weak. Meanwhile, students 
often make errors in oral and written expression and lack basic knowledge of language. Obviously, 
this is the result of a-one sided understanding of communicative approach, so that foreign language 
teaching  goes  to  an  extreme.  Therefore,  we  should  have  a  comprehensive  and  all-sided 
understanding of the following theory of communicative approach. 
The communicative approach is a philosophy which encourages students to see themselves as 
multidimensional  entities  and  as  active  participants  in  the  learning  process  not  merely  passive 
recipients of knowledge. Thus, whole classes such as choral reading or Chamber Theater techniques 
which  are  but  strategies  enhancing  reading  skills  and  direct  forms  of  communicative  approach  are 
presented to the class with the end view of encouraging reading habits to which common grouping 
can mean addressing the problem of common skills need and common interests. 

 
177 
Communicative  approach  being  a  task  based  approach,  allows  the  student  to  take  on 
responsibilities. Whole class activities sited above would mean assigning of task to every student in 
much the same way that they will understand their roles and respective assignments which will mean 
a lot in the totally of the work/activity to be undertaken. 
At  any  time,  at  any  stage  and  in  any  circumstances,  grammar  teaching  cannot  be  diluted.  It 
ought  to  be  an  important  part  in  foreign  language  teaching.  This  is  the  requirement  of  the  basic 
characteristics  and  features  of  language  learning  and  subjective  environment  for  foreign  language 
learning.  Moreover,  grammar  is  an  effective  way  to  train  students'  communicative  competence  in 
English  language  teaching.  Grammar  and  communicative  approach  should  not  be  in  opposition. 
Without grammar, language, communicative knowledge and competence are just "castles in the air". 
With a good knowledge of grammar, students can fully improve their integrated English proficiency 
and promote the overall levels of their English. Therefore, teachers who teach the foreign language 
should  try  to  reform  the  current  conditions  on  neglecting  grammar  teaching  in  English  education, 
and strive to explore grammar teaching methods to fully promote students' English level. 
 
References 
 
1.
 
Canale,M.  &  Swain,M.(1980).  Theoretical  Basis  of  Communicative  Approaches  to  Second 
Language Teaching and Testing. Applied Linguistics 1,1,1-47. 
2.
 
Celce-Murcia,M.&Hilles,S.(1988).  Techniques  and  resources  in  teaching  grammar.  Oxford: 
Oxford University Press  
3.
 
Bastone, R. (1994). Grammar. Oxford: Oxford UP. 
4.
 
Hymes, D. (1972). On communicative competence. UK: Penguin. 
5.
 
Richards,  J.  C.  and  Rodjers,  T.  S.(2003).  Approaches  and  Methods  in  Language  Teaching. 
Cambridge: Cambridge University Press 
6.
 
Harmer, J. (1997) Teaching and Learning Grammar. London; New York; Longman. 
7.
 
Chung,  Siaw-Fong.  (2005).  A  communicative  approach  to  Teaching  Grammar.  Theory  and 
Practice. The  English  Teacher. 34. Selangor:  Malaysian  English  Language Association  (Melta). pp 
(33-50). 
8.
 
Thornburry, S. (1999). How to Teach Grammar. England: Longman. 
9.
 
Littlewood, W. 1981. Communicative Language Teaching. Cambridge: Cambridge University 
Press  
10.
 
Rohani,  Siyi.  (2007).  Teaching  of  Grammar:  Teacher‘s  Beliefs,  Instructional  Contexts  and 
Practices. PhD Thesis, Malaysia  
11.
 
Leech, G. & Svartik. J. 1975. A Communicative Grammar of English. London: Longman. 
 

жүктеу/скачать 3,14 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: