9 арман пв баспасы

89
жал ғы зы ғын ой ла ған сай ын, кем пір есі нен ада са бас та ды. Кө-
рі не зор лық-қия нат ты се зіп тұр са да, не амал қыла рын біл ме-
ді. Ая ғын да Құ дай ға жы лап-жал ба ры нып, «аһ» ұрып отыр-
ған да, есі не ба ла сы ның бұ рын ғы жол да сы Мей ір хан түс ті. Сол 
кү ні қа сы на ақ сақ бауы рын ер тіп алып, кем пір Мей ір хан ға 
кел ді, жы ла ды. Бә рін айт ты. Қа ди ша ның қал ған есе сі жоқ, 
Жұ ма ғұл ға тиер де төр кі ні нен әкел ген бар лық мүл кін алып 
кет ке нін де тү гел айт ты. Ба ла сы ның дос ты ғы үшін жал ба ры-
нып, Мей ір хан нан ақ ісі не кө мек сұ ра ды. «Зор лық тан қор ға!» 
деп ті лек қыл ды. Мей ір хан дағ ды лы кө ңіл шек ті гі ұс тап, кем-
пір дің сө зі не ер ген дей бол ды. Зор лық қа ара тү су ге уә де қы-
лып, ер тең Жұ ма ғұл мен де, бас қа лар мен де сөй лес пек ші бол-
ды. Кем пір же тім сі ре ген кө ңі лі не бо лым сыз сүй еу ал ған дай 
бо лып, үйі не қайт ты.
Ер те ңі не Мей ір хан Жұ ма ғұл ға жо лы ғып:
– Шір кін, адам шы лық қа ры зы де ген бар емес пе? «Оқы-
ған» де ген атың қай да?! Пы сық жі гіт бол дың, те гін қа тын 
ал дың, үйі нен әкел ген мүл кін ал дың. Өзің де ке дей емес сің, 
қа ты ның ның төр кі ні – қа ла ның үл кен байы. Кіш кен тай қыз-
дың шы ғы нын кө те ре ал май ын де дің бе? Не ме не сі не өл ге лі 
отыр ған кем пір ді жы ла тып, ке ше гі жол да сың – Мақ сұт тың 
аруа ғын кү ңі ре нт тің? – де ді.
Жұ ма ғұл бұл сөз дің бә рін Мей ір хан ның іштар лық пен, 
қыз ған шақ тық пен ай тып тұр ған сө зі деп са нап:
– Бұл жұ мыс ты іс теп жүр ген – мен емес, Қа ди ша. Мен 
оны тоқ та та ал май мын. Жә не мұн дай бо лым сыз жұ мыс үшін 
арам дейт ін бол саң – ай тып қой, се ні біз сы най тын да ке зек 
ке лер! – деп қыр көр сет ті. 
«Оқы ған аза мат», «жа ңа адам» де ге ні тек оқы ған бай, ар-
сыз дү ниеқо ңыз еке нін жа ңа ұқ қан Мей ір хан қат ты ши ры-
ғып:
– Байы ған са йын ара ның ашы лып, жұт пақ сың ба зар лы-
ны?! Қа қа лар сың әлі-ақ!.. – деп сал ды.
Мей ір хан ның сө зі Жұ ма ғұл ға қон ған жоқ. Ол «заң бойын-
ша» іс қы ла тын бол ды. Мей ір хан сүл де рі құ рып, жол да сы нан 
түр ші гіп, тү ңі ліп қа ла бер ді. Бұл әң гі ме нің ар ты нан Жұ ма-
ғұл, Ақ тай лар сол кү ні-ақ «Мей ір хан қыз ған шақ тық қы лып 
жүр» деп, сөз ге та ңа бас та ды. 
Кем пір Жұ ма ғұл дың ни ет ін ес ті ген соң, бір-екі күн нің 
ішін де күй ік ті ой дың сал ма ғы нан езі ліп, бө лек ше ау ру ға 

жүктеу/скачать 6,25 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: