Әдеби тілдің жүйелік сипат алып, тұрақты нормаланып қалыптасуында,
сұрыпталып, икемделіп, жетіле түсуінде, жанрлық-стильдік тармақтарының
қалыптасып, дамуында жазба әдебиеттің алатын орны ерекше. Бірақ Әдеби
тіл деген ұғымды, бір жағынан, тек жазба әдебиетпен байланыстырып,
жазба тілмен балама деп тану, екінші жағынан, Әдеби тіл тарихын сол
халықтың қоғамдық, әлеум., экон., мәдени тарихынан бөліп алып, соның
нәтижесінде жазуы болмаған я кеш дамыған халықтың, бай ауыз әдебиеті,
ауызша тарап келген әр жанрдағы халықтық әдебиеті болса да, Әдеби тілі
жоқ, я болмаса кеш қалыптасқан деген үзіледі-кесілді пікір айту шындыққа
жанасымды бола бермейді.
Достарыңызбен бөлісу: