Басқарма: Еркіңіз білсін.
Дәуренбек: «Жауды аяған жаралы» дегенді білмеуші ме едіңіз?
Ахмет шал: Әй, сен не шатып тұрсың, мен сенен ақыл сұрадым ба!
Дәуренбек: Сақалыңыздың ағында жаңсақ іске аяқ бастыңыз.
Ахмет шал: Неміске сен үш саусағыңды берсең, мен үш ұлымды
бергенмін. Мына жұртты бөгемей, баламның атын айт.
Дәуренбек: Зигфрид Вольфганг Вагнер.Қарық болдыңыз.
Ахмет шал: -Зекпри Болыпкен... Қалай, қалай?
Дәуренбек: Зигфрид Вольфганг Вагнер.
Ахмет: Е, жөн-ақ. Келісті жақсы ат екен. Айналайын, жүр үйге кеттік.
Апаң күтіп отыр. Жұрттың сөзін ұрғаның бар ма, жүр үйге. (Жұрт балаларды
бөліп алып кетеді.)
ІІІ көрініс.
Ахмет шалдың үйі. Дастарқанды жағалай адамдар отырады.
Ахмет шал: Еміс деп, орыс, қазақ деп бөлу пайғамбарға шет, құдайға
күнә. Баламды қазақ салтымен сүндетке отырғызып, азан шақырып атын
қойдым.
Қариялар: Е, дұрыс болған. Әйткенмен де, дәл осы баланы алуыңызға
не себеп?
Ахмет шал: Рас, ойым қазақ балаларында еді. Айыруға қимадым. Әрі
үлкені тым есті көрінді. Ұмыттырмас, түбі өзінің тегін табар дедім.
Достарыңызбен бөлісу: |
