Ахмет шал: Астапыралла! Не деп тұрсың?
Дәуренбек: Немістің аты неміс. Осыны ұмытпауымыз керек. Соғысты
шығарған кім? Сені үш ұлыңнан бірдей айырған кім? Сен оларды білмейсің.
Мен білем. Мына көзіммен көрдім. Екі жыл от кешіп, соғысқа кіргенде,
қатерге бас тігіп, кантужний болып ауылға келгенде, ауылда алдымнан неміс
шықсын деп жүрді деймісің? Жоқ көнбеймін бұған. Көнбеймін. Апарып
қайта өткіз. Көзін құрт. Әйтпесе, сен де жаусың. Халық жауысың!
Ахмет шал: Нағыз халық жауы сенсің. Мен тірі тұрғанда Зекенді
қанаттыға қақтырмаспын. Жүре ғой, құлыным!
IV көрініс
-
Солай балам, қарапайым қазақ аулындағы осы оқиға мәңгілік.
-
Иа, ата сіз ұлтыңыз неміс болса да, қарапайым қалып пен қазақы
мінезде өсіпсіз. Мамандықты да солай таңдапсыз. Ахмет ақсақал да сіздің
тегіңізді ұмыттырмапты. Қандай көрегендік! Қандай толассыз мейірім жүрек.
Ұрпаққа қалдырған мәңгілік аманат жүгі. Ұлтқа бөліну, дінге бөліну –
адамзаттың, болашақтың жауы.
Достарыңызбен бөлісу: | 
