Екіншіден, қала халқы санының артуына, қалалардың урбанизациялануы
мен күшеюіне әкелді. Қала халқының жартысы дерлік (47,5 %) 50 мыңнан
астам халқы бар қалаларда жинақталды. 1928-1939 жж. Қазақстан қалалары
тұрғындарының санының көші-қонымның нәтижесіндегі механикалық өсуі
1,8 млн адамнан асты. Үшіншіден, көші-қонымның нәтижесінде
демографиялық өзгерістер болды, яғни Қазақстан көп ұлтты республикаға
айналды. Большевиктер өлкеге жұмысқа басқа ұлттардың алдыңғы қатарлы
өкілдерін әкелді деуге болмайды. Себебі, кеңес үкіметі әртүрлі қылмысы
үшін сотталып, түрмеде отырғандардың еңбегін арзан жұмыс күші ретінде
пайдаланды. Сонымен қатар индустрияландыру саясаты республикада
жергілікті ұлт өкілдерінің санының азаюына да әсер етті. Төртіншіден, индустрияландыру саясаты нәтижесінде өлкедегі ұлтаралық қарым-қатынас
шиеленісті. Оның себебі, Орталықтан әкелінген еуропалық ұлт өкілдерінен
шыққан партия, кеңес қызметкерлері мен жұмысшылар қазақ қызметкерлері
мен жұмысшыларына менмендікпен жоғарыдан қарады. Мұндай көзқарас
туралы фактілерді құжаттардан көруге болады. Большевиктер, сонымен
қатар ірі өндіріс орындарының басшылығына жергілікті ұлт өкілдерін
жібермеуге тырысты. Орталық үкіметтің нұсқауын бұлжытпай орындайтын
адамдарды орталықтан жіберіп отырды.
Қорыта айтқанда, большевиктер индустрияландыру саясатын жүзеге
асыру нәтижесінде өлкенің экономикалық даму үрдісіне толық өзгеріс әкелді.
Бұрынғы кезеңде жетекші орында болған ауыл шаруашылығы, әсіресе,
көшпелі мал шаруашылығы және оның өнімдері әрі қарай дамытылмай,
дағдарысқа ұшырады. Оның себебі, большевиктік саяси басқару жүйесі
өлкенің экономикалық дамуының бағытын өзгертті, яғни халық
шаруашылығының жетекші саласы етіп өнеркәсіп өндірісін белгіледі және
оның қарқынын жеделдетті. Кеңес үкіметі экономикалық дамудың
объективті заңдылықтарын мүлде жоққа шығарды. Халық шаруашылығының
барлық саласы әкімшіл-әміршіл большевиктік басқару әдісіне бағынышты
болды. Өлкенің бұл кездегі өнеркәсіп өндірісінің дамуы шын мәніндегі
индустриялық даму жолымен жүргізілмеді. Кеңес өкіметі республиканы тек
шикізат көзі етіп пайдаланды. Сөйтіп, большевиктер патшалық Ресейдің
өлкені экономикалық тұрғыдан отарлау саясатын одан әрі жалғастырды.