халық санасына берік сіңген негізгі мағынасына қосарлы символдық мəні,
мағынаның баламасы. Қазіргі əдеби тілімізде тұрақты тіркестерге айналып
Бірге жусап, өрді қозы, бөрісі.
Бөрі мен қой бірге тұрып су ішті.
Жауласқанда — арыстанның жүрегі.
Ызалы аюдай, дəл қодастай ашулы.
21
Аяр болса қызыл түлкі секілді,
Кекшіл болса хас бурадай кесірлі, —
секілді бəйіттер дала поэзиясының малсақ қауым түйсігіне жақын зерлерін
білдірсе;
1218.
Сабаз ердің сөзін ұқ та, біле бер:
«Сабыр етсең — бұзылған іс түзелер!
Сабырлы ер өз тілегін табады,
Сабырлы аушы, шыдаса ақ құс алады!» —
деп, адамшылық, қайсарлық, табандылық, сабыр, кісілік сияқты қасиеттердің
пайдасын зердеге жеткізеді.
«Құтадғу біліг», бір жағынан, ақылнама өсиет сөз. Өмірдің өз табиғатынан,
тұрмыс толғамдарынан туған даналық. Сол ақыл сөз, тағылымды толғаныстар
уақыт өте келе түрленіп, құбылып, мақал-мəтелдерге, нақыл, қанатты тіркес-
терге айналған. Он ғасыр бойына мəйегін сақтап, сүйегін бұзбай, қазіргі қазақ
тілінің шұрайына айналу үрдісі айтуға ғана жеңіл түрлену (трансформация).
Оның үстіне, «Құтадғу білігтегі» қанатты сөздердің бəрін бірдей автордың
ғана төлтумасы дей қою да қиын. Бүкіл бітімімен, поэтикалық айшықтарымен
сол замандағы түркі жұртының тіл байлығынан алынғаны да баршылық. Бұл
пікірімізді М.Қашқаридың сөзімен өрбіткен дəйекті болар деймін. Ол атақты
сөздігінде: «Мен ең бір қызыл сөзге жүйрік түркілердің бірімін, бəрінен жақсы
түсінісемін, бəрінен жақсы түсінемін, тегімнен ең бір жауынгер, өжетпін, ең
бір озығымын, — дей отырып, — түркілердің күллі шаһарларын да, сахараларын
да бастан-аяқ аралап шықтым. Түркілердің түркімен, оғыз, шығыл, йағма,
қырғыздардың сөздерін анықтап шығып, олардан үйрендім, пайдаландым.
Сонымен, олардың əрбірінің тілі менің діліме етене жақсы үйреністі. Мен оларды
мұқият реттеп, əбден тəртіпке салып шықтым. ...Əрі бітпес-түгесілмес бір байлық
болып қалсын деп, ұлы тəңіріге сыйынып, бұл кітапты түзіп шықтым да, оған
«Диуани лұғат-ит-əлтүрки» — «Түркі тілдер диуаны» деп ат қойдым»
*
, — деп
жазады. Тіл біліміне, тіл ұстартуға сол кезден-ақ терең мəн берілгендігі Махмұт
Қашқари сөзінен де көрініп тұр. Осыншама саралап талдауға қарағанда, Жүсіп
Баласағұнда айтылатын «хан тілінде» («хақан тілінде») деген тіркеске назар
аударсақ, жалпы түркі қауымына ортақ мемлекеттік тіл деген ұғым болуы да
əбден мүмкін. Оны сол кезеңдегі үзеңгілес, қанаттас шығармалар тілі арқылы
дəлелдеу қиынға түспейді. Иə, бұл болжамның табиғаты бөлек, өзге бір əңгіме
желісінің тақырыбы. Ал дастандағы қанатты сөздердің бүгінге жету жолын,
түрлену үрдісінің көріністерін шартты түрде мынадай ыңғайда жіктеп қарадық:
1) Жұмырланып, жетіліп тілдің поэтикалық ерекшеліктерімен ұшқыр-
ланып мақал-мəтелге, шешендік сөзге, қанатты сөзге, өнегелік шағын шу мақ,
жырларға айналып, халық санасына, əдебиетіне шығармашылықпен сіңу
арқылы жеткен толғамдар; Мыс.: «Шайтан ісі — абдыраған, асыққан, Асық-
қан іс ығын бермей жасытқан» (5217). — «Асыққан — шайтанның ісі» (қазақ
Достарыңызбен бөлісу: