күрделі болмыс объекттері (космос, мəдениет, саясат жəне т.б.)
қабылданары сөзсіз.
Ендігі ғалымдар тобы педагогиканың
басқа ғылым салаларынан
(психология, жаратылыстану, əлеуметтану жəне т.б.)
алынған
білімдерді жанама түрде пайдаланып, оқу жəне тəрбие
аймағында
туындайтын мəселелерді шешуге икемдестірілген қолданбалы пəн
рөлін таңдады. Бұлай болғанда педагогикалық практиканың іске асуы
мен өзгерістеріне тұғырлы тірек болар
тұтастай теориялық негіз
қалыптасуы мүмкін емес. Мұндай педагогика мазмұны педагогикалық
құбылыстардың
жеке
тақырыптары
жөніндегі
кездейсоқ,
жүйеленбеген, байланыссыз деректер жиынтығы күйінде көрінері
екінің біріне аян.
Қазіргі кезеңде ғылым мен практикаға үшінші ғылыми тұжырым өз
тиімділігімен танылып отыр: педагогика- өзіндік нысаны мен зерт-теу
пəніне ие салыстырмалы дербес білім саласы («Педагогика»
оқулықтарының ең соңғы басылымдары: Б.Т.Лихачев, И.П.Подласый,
В.А.Сластенин жəне т.б.).
Педагогика
нысаны.
Педагогика
ғылымының
нысандық
ерекшелігі жөнінде батыл ой ұсынған ғалым жəне
практик
А.С.Макаренко болды. Оның пікірі: көпшілік педагогика нысаны бала
деп біледі, алайда бұл дұрыс емес. Ғылыми педагогика зерттеулерінің
объектісі – бұл «педагогикалық дерек (құбылыс)». Дегенмен, бала,
адам да зерттеуші назарынан тыс қалмайды. Керісінше, адам жөніндегі
ғылымдардың
бірі болғандықтан, педагогика аталған объекттердің
тұлғалық дамуы мен қалыптасуына мақсатты
бағдарланған саналы іс-
əрекеттер аймағын зерттейді. Осыдан, педагогика өз нысаны ретінде
тек өкілі (индивид) не оның психикасын қарастырмай (бұлар
психология объекті), оның дамуына байланысты педагогикалық-тəрбие
құбылыстар жүйесін зерттеуге алады.
Сондықтан да педагогика
Достарыңызбен бөлісу: