риантын орфографиялық сөздіктен қарап, жазу керек делінді,
себебі сөз мағынасы дифференцияланып, жазуда айқындала бас-
тады:
ғаскер – войска, әскер – армеец, ғылым – мәлім. Біріккен
жалқы есімдер кіріктіріп те
Талдықорған, Қожакелді кіріктіріл-
мей де (
Амангелді, Қазанғап) жазылатыны көрсетілді.
Бір жылдан кейін
1940 ж. 30-тамызда жаңа алфавит жөнін-
дегі ғылыми конференция 41 таңбадан тұратын жаңа әліпби ту-
ралы жоба ұсынды. Мұнда
һ әрпі әліпбиге енгізілді және <ұ>
фонемасы
э таңбасымен берілді (5-кесте).
1940 жылғы әліпби жобасын жетекшілік еткен
С. Аманжолов
жобаны талқылауда
э әрпін қазақ тіліндегі
е дыбысының орны-на
қолдануды,
ә әрпін екінші буындарға да жаза беруді,
я әрпін
қолдануды азайтуды, мысалы, түбір мен жұрнақ позициясына
жазбауды,
ы әрпін тек орыс сөздерінде ғана жазып, қазақ тілін-
дегі <ы> үшін басқа таңба алуды ұсынған пікірлердің болғанын
және оларға негізді дәлелдер бар екенін айтады.
я, ю әріптерінен
қызметі арқылы жазу үнемділігіне қол жеткіземіз дейді. Автор
ь
таңбасын қазақ тіліндегі жер-су атаулары адам есімдерінде
қолдануды мақұл көреді.
Достарыңызбен бөлісу: