Сборник школьных сочинений на патриотическую тему по ре зультатам Республиканского конкурса на лучшее школьное сочинение

119

Сочинения школьников Алматы

- Вам не кажется, что молодежь забывает свои корни, не знает 

обычаи и традиции своего народа, своих предков. 

- Да это проблема существует, но не все потеряно. Я был на встре-

чах со студентами различных вузов страны. Во время беседы с ними 

молодые люди показали отличное знание не только истории стра-

ны, но и истории народов, населяющих Казахстан. А также я был рад 

тому, что казахстанская молодежь знакома с историей возникнове-

ния государственных символов. Так как считаю, что нужно воспиты-

вать  уважение  к  национальной  истории  и  культуре,  уделяя  особое 

внимание изучению Государственных символов РК.

 - А у вас есть какое-то хобби?

- Да. Это рыбалка. Но также я большой спортивный фанат и на-

блюдаю за участием наших спортсменов на всех крупных соревнова-

ниях. И хочу, чтобы население страны болело за наших спортсменов. 

Я  считаю,  что  для  подрастающего  поколения  этот  момент  играет 

большую роль в воспитании патриотизма и любви к своей Родине. 

Как и миллионы казахстанцев, я испытываю гордость за наших спор-

тсменов и чувство сопричастности к их победам. Желаю им успешно-

го выступления на всех предстоящих соревнованиях.

- Огромное спасибо вам за предоставленную возможность. Же-

лаю вам всего наилучшего. 

- И тебе спасибо. 

Так прошли часы беседы с замечательным Человеком и Худож-

ником Шакеном Ниязбековым. Я буду долго вспоминать эту памят-

ную встречу.

Пономаренко Александр

8 класс, ЧОШ «Зейнеп»

Руководитель: Соловьева Р. А.

Каждый из нас задумывается над тем, что значит для него Родина.

Для меня Казахстан не просто слово, это часть моей души. Родина моя 

– это то, что стучит в моей груди, что отражается в моих глазах, то, что 

восхищает и волнует меня каждый день.

Моя родная земля – мой сад, мой дом, мои друзья. Люди, окружаю-

щие меня - тоже моя Родина, в которой вся моя жизнь, все мои чувства, 

в которой всё чудесно. Я думаю Ею, чувствую Ею. И что бы ни было, я 

люблю её – свою Родину, свой Казахстан, свою Землю, свой Дом, свою 

120

Казахстан, армия, патриотизм

подругу, свою мать. Я возвращаюсь к мысли о Ней, впитываю её каж-

дой своей клеткой, не могу её покинуть и забыть.

 Хочу жить здесь, где родилась моя душа, несмотря ни на что, лю-

бить этот Край, быть готовым защитить его и все силы отдать во имя 

мира и благополучия Родины.

Мы, дети матери одной – народ земли,

Казахи, Русские, Евреи…

Не просто всех пересчитать.

Но всем нам жизнь одни открыла двери.

В надежде только на любовь мы жить должны.

Не причинять друг другу боли,

Любить и чтить наш общий дом.

Пусть будет каждый в нем доволен.

И когда слышишь гимн своей Республики, трогающий сердца лю-

дей, и видишь флаг, развивающийся на ветру, поднятый в честь Ка-

захстана, то чувство гордости охватывает тебя, потому что на нашей 

огромной планете, на  нашей Земле есть  небольшой, но прекрасный 

уголок – Республика Казахстан

Сабирова Эльмира

11 класс, школа № 118

Руководитель: Абикенова З. Б.

Взгляд на Афганскую войну, глазами моего дедушки

В афганскую войну было испытано все-все, на что способен чело-

век, что он в состоянии выдержать. Это знают и помнят наши афган-

цы: им полной чашей пришлось хлебнуть и страданий, и горя, и отчая-

ния, и трудностей. Каждый из сотен тысяч прошедших через эту войну 

стал частью Афганистана, частью его земли, которая так и не смогла 

поглотить всей пролитой на ней крови. Афганистан стал частью каж-

дого воевавшего там.

Правду о войне знают лишь те, кто под пулями поднимался в ата-

ки, кто изнывал от жажды, замерзал в снегу на горных перевалах, кто 

раненый  ждал  спасительную  вертушку,  кто  провожал  в  последний 

путь на Родину в «черном тюльпане» боевых друзей. Война, какой бы 

121

Сочинения школьников Алматы

она не была, осталась открытой раной в душах тех, кто прошел ее до-

рогами, в семьях погибших и пропавших без вести солдат.

Мой дедушка, один из прошедших испытания афганской войны, 

Владислав Павлович, выполнял свой интернациональный долг в со-

ставе  ограниченного  контингента  советских  войск  Афганистана,  в 

звании подполковника специального назначения. Он служил на самом 

юге Афганистана в провинции Кандагар. В Кандагаре есть неоглядная 

пустыня - Регистан, горные отроги и угрюмые скалы. Суровый непри-

ветливый край. Ночи здесь аспидно-черные, зловещие.

Дедушка  добывал  сведения  о  местах  расположения  бандитских 

формирований, их численности, вооружении и намерениях. Ему при-

ходилось  каждый  день  проникать  на  нейтральную  или  вражескую 

территорию. Там он встречался с афганцами, которые были сторонни-

ками демократических преобразований, и получал от них ценные све-

дения. Эти сведения приносили огромную помощь советскому коман-

дованию. Они предупреждали о готовящихся нападениях на воинские 

гарнизоны, о засадах на наши колонны, об установках минных полей 

душманами на пути следования советских войск. В задачу действий 

дедушки входило своевременно вскрывать очаги эпидемий.

В Афганистане слабо развито радио и телевидение. Во многих на-

селенных  пунктах  отсутствует  медицинское  обеспечение  и  поэтому, 

когда в одном районе возникал очаг чумы, то болели не один или не-

сколько человек, а жители нескольких населенных пунктов.

В беседах со своими афганскими друзьями дедушка всегда инте-

ресовался о здоровье местного населения. Если был очаг эпидемии, 

то он подробно расспрашивал о течении болезни. Затем докладывал 

командованию, и те решали нужно ли проводить военную операцию.

Дедушка с огромным удовольствием рассказывал мне о героизме 

врачей, для которых война уже была частью их жизни, а оказать по-

мощь раненым – смыслом жизни. Была бы моя воля, я бы создала все 

условия жизни для тех. кто жертвовал собой ради жизни и счастья всего 

человечества. В тяжелых условиях приходилось работать им, советским 

медикам. Полевые госпитали часто обстреливались душманами. Спасая 

солдат, врачи отдавали им свою кровь, а порой и жизнь. Это они в мир-

ные дни оставались героями. Это им приходят письма от бывших солдат 

со словами: «Спасибо Вам за то, что я жив!» За время службы в Афгани-

стане мой дедушка провел свыше семисот встреч с афганцами на вра-

жеской территории, совершил двадцать три диверсии по ликвидации 

122

Казахстан, армия, патриотизм

главарей банд формирований, машин с боеприпасами и штабов душма-

нов. Были и критические ситуации, когда была под угрозой его жизнь.

Дедушка получил такие награды, как Орден «Красная звезда», ме-

дали «За отвагу», две афганские медали - «Ушт», Грамоту президиума 

Верховного Совета СССР.

Что бы сегодня ни говорили, мы не должны забывать о том, что на 

афганской земле погибло пятнадцать тысяч человек, которые просто 

выполняли свой воинский долг. Участники боевых действий прояви-

ли героизм, самоотверженность, любовь к Отечеству. Они выполняли 

свой долг, сохраняли верность воинской присяге. 

Я считаю, что тот, кто избрал профессию защитника Родины, до-

стоин называться героем нашего времени. 

Сайлауханқызы Гүлшат

8 сынып, №1 балалар шипажайы мектебі

Жетекшісі: Садырбекова К.Б.

Отаным. Тілім. Тарихым.

 

 Отаным – Қазақстан, тілім – қазақ, тарихым – бай. Жалпы алғанда 

бұл  сөздердің  астында  баға  жетпес  байлықтар  жатыр,  ал  көбісі  бұл 

байлықты аңғара бермейді. Себебі, оны насихаттаушы аз. Сонда, «на-

сихаттаушы болмаса қазақ-қазақ болмай ма?» деген сұрақ туындай-

ды. Жоқ, әрине, бірақ өз тілім дейтін, ұлтым дейтін азаматтар азайып 

барады.  Неге  азаяды?  Себебі,  қазір  өз  бас  пайдасын  ойлаған  халық. 

Халықтың бәрін өзімшіл деуге тағы болмайды. Бұл – басты мәселе. 

Келесі  мәселе  қазіргі  жастар  Елтаңбаның,  Әнұранның,  Тудың 

авторла-рын білмей жатады. Бұл – өте ұят нәрсе. Ал осыны жою үшін 

не істеу керек? Ол үшін әр мектепте мұғалімдер оқушылардың сана-

сына әр сабақта құйып отыру қажет. Тек мұғалімдер ғана емес, соны-

мен қатар үйде ата-аналар, түзде үлкен адамдар бала санасына құюы 

қажет деп есептеймін.

Одан да өзекті мәселелердің бірі «тіл» мәселесі. Қазіргі кезде тіл 

үлкен сұранысқа ие екеніне қарамастан, шетелдегі қазақ азаматтарын 

санамағанда, өз еліміздегі жерлестеріміздің көбісі қазақ тілінде еркін 

сөйлей алмайды. Намысқа тиетіні де осы ғой. Тіптен, қазақ бола тұра, 

қазақша сөйлемей өзге тілде сөйлегенде кірерге тесік таппассың. Өзге 

тілде сөйлеме демейміз, бірақ әр нәрсенің өз орны бар ғой. 

123

Сочинения школьников Алматы

Ал  тарихымызды  біліп,  жарытып  жүргеніміз  де  шамалы. 

Қарапайым халық былай тұрсын, өнер адамдары, кей оқушылар та-

рихымызды,  дінімізді  білмейді.  Қазір  оқып,  тоқып  отырған  заманда 

білмегенде, өткен ғасырларда оқымаған ата-әжелеріміз қалай жеткізе 

білген?!  Ол  дегеніміз  тәрбие,  түйсік,  сыйластық  дегенді  білдіреді. 

Бұрындары  үлкендері  кішілердің  санасына  асыл  қасиеттерді  құяды, 

кішілері  үлкендерін  тыңдаудан  жалықпаған.  Сонда  олар  тарихын 

білмей, болашаққа аяқ баса алмайтындарын түсінген. Осыны түйсігіне 

түйгенінің арқасында тәуелсіздік алдық. 

Тәуелсіздігіміз  енді  бөлек  әңгіме.  Оны  алғанымызға  аттай  мың 

жыл  өтпесе  де,  жиырма  екі  жыл  өте  шығыпты.  Енді  тәй-тәй  басып 

келе  жатқан  елімізді  әлем  халықтары  біледі,  таниды.  Еліміз  екі  жүз 

жиырма жылда істей алмаған мемлекеттің ісін істеді. Қысқы Азияда 

Ойындарын өткізді, 2010 жылы Саммит өтті, БҰҰ-на төрағалық етті, 

ішкі - сыртқы өнім бірнеше есеге өсті. Қазақ балалары шетелде білім 

ала алатын болды, әлем елдері мойындады. Ең бастысы – тіліміз, тари-

хымыз, еліміз басты мәселеге айналса да ұмыт болған жоқ.  

 Жасай бер, ұлы Тәуелсіздік! 

Сақыпова Ақмарал Берікқызы 

 10 сынып, №131 мектеп-лицей

Жетекшісі: Садырбекова К.Б.

  

Мен қазақпын! Бұл сөзді жайбарақат айта салу қиын. Тіпті, мүмкін 

емес  десе  де  болады.  Бұл  жігеріңді  жанып,  жүрегіңді  баурайтын 

аса әсерлі сөздер. Оны естігенде ел мен жерге деген махаббат, туған 

халқың мен туған топырағыңның алдындағы перзенттік парыз жай-

лы  ойлар  жадыңа  оралады.  Оны  айтқанда  арқаңды  Алатауға  тіреп 

тұрғандай  тәкаппар  да  сенімді,  алдыңда  Сарыарқаның  сар  жазира-

сындай шетсіз де шексіз ұлы жол жатқандай еркін, сергек сезінесің. 

Бойыңды  ерекше  сезім  билеп,  саңанда  әлдебір  жарқын  сәуле  жалт 

еткендей  әсерге  бөленесің.  Қазақ  дегенде  көз  алдыма  шалқыған 

жайлау,  түтіні  бұрқыраған  ауыл,  жазық  дала  елестеп,  бақтағы 

бұлбұл  құстың  үні  мен  айдын  көлдегі  қиқулаған  аққу  үні  естіледі. 

Осындай жері шұрайлы, шөбі шүйгін өлкені мен әрқашан да мақтан 

тұтамын.  Қазақстанның  кең  даласындай  байтақ  дала  еш  жерде  жоқ 

шығар. Қазақстанның байлығы өте көп және қазынаға бай ел. Біздің 

еліміздің табиғаты өте сұлу. Биік-биік асқар тау, мөп-мөлдір көлдері, 

124

Казахстан, армия, патриотизм

кең даласы бар. Осы жерде біздің ата-бабаларымыз, батырларымыз, 

ақындарымыз, ғалымдарымыз туып-өскен.

Қазақстан  −  тәуелсіз  ел.  Сол  тәуелсіздік  жолында  қазақ  ба-

бам  не  көрмеді  десеңші?!  Еліміздің  басынан  азап  та,  аштық  та,  сұм 

соғыс та өтті. Әсіресе XX ғасыр қазақ халқы үшін ауыр тиіп, қайғыға 

толы  кезеңімен  есте  қалды.  Қанша  қиыншылық  келсе  де,  біз  олар-

ды  ешқашан  ұмытпаймыз,  айыптамаймыз  да.  Себебі,  бұл  –  та-

рих.  «Өткенімізді  ұмытсақ,  болашақ  −  бізді  кешірмейді»  деген  ұлы 

даналықты жадымызда ұстайық!

Жалпы, қазақ жұрты бастан не кешпеді?! Қаһарлы, шерлі, азуын 

айқара  ашқан  аяусыз  жылдардың,  басқыншылық,  төңкеріс,  қуғын-

сүргін, соғыс жылда-рының талайын көрді. Шыдады, төзді. Берілмеді, 

беріспеді, күресті. Соңында жеңіске жетті.

Қазақстан  Рес публикасы    мемлекеттік  Ел таң басының  автор-

лары  –  Ж.  Мә лiбеков  пен  Ш.  Уәлиханов.  Соңғы  Республикамыздің 

мемлекеттік рәмізі ол – Әнұран. Әнұран негізі – ол халық арасында кең 

тараған «Менің елім» атты патриоттық өлең. Әнұран – халық жүрегінің 

соғуы,  армандардың  қорытпасы  болып  табылады.  Әнұранның  ав-

торлары  Шәмші  Қалдаяқов,  Жұмекен  Нәжімеденов  және  Қазақстан 

Республикасының  Президенті  Нұрсұлтан  Назарбаев.  Әнұран  ресми 

рәміз  ретінде,  Қазақстан  болашағы  мен  өзінің  болашағына  сенетін 

қазақстандықтардың ортақ қазынасына айналып кетті.  Біз, Тәуелсіз 

Қазақстанның  аза маттары  бұл  күндері  бү кіл  елі міз  болып  сүйікті 

Әнұранымызды  шыр қаймыз.  Туы мыз  бен  Елтаңбамызды  мақтан 

етеміз.  Біз  болашақта  бұ дан  да  бай,  қуатты  елде  өмір  сү ретінімізге 

сенімдіміз.  Ендігі  тілек  бәріміздің  жүрегіміз  Отан  деп  соғып, 

Тәуелсіздік туы желбірей бер сін. «Менің Қазақстаным» атты әнұран 

әрбір қазақстандықты бірлік пен татулыққа үндей берері сөзсіз.

Мұқағали ағамыз:

Сендердікі қоғам, өмір, заман да,

Сән түзеген қалаң менен далаң да,

Болашақта барлығы да сендердікі, жас ұрпақ,

Сендерге аманат етіп табыстаймыз, қабыл алыңдар!,-

деп жазған.

Елімізде  жаңа  жас  ұрпақ  өсіп  келеді.  Бұлар  –  тәуелсіздіктің  бел 

балалары.  Елбасы  осы  ұрпаққа  айрықша  үміт  артады.  Елбасымыз 

айтқандай XXI ғасыр − жастар ғасыры. Елдің ертеңі осылар деп қарайды. 

125

Сочинения школьников Алматы

Тәуелсіз  Қазақстанның  гүл-денуін  осы  ұрпақпен  тікелей  байланы-

стырады. Жастар – елдің болашағы, халықтың үміт артары, өлкемізді 

көркейтіп жасартары да біз − жастар. Қалың елім қазағымның жана-

рында  жанып  тұрған  оты  бар  жалынды,  жігерлі  жастары!  Отан  сүю 

− әрбір ет-жүрегі, қан-тамыры қазақ деп соғатын қазақжанды, елжан-

ды, ұлтжанды ұландардың баға жетпес парызы. Сондықтан, парызда-

рымызды асқақ абыроймен, аса адал орындау арқылы ұлтымыздың 

іргетасын  бірге  нық  тұрғызайық.  Еңселі  еліміздің  ертеңі  біздердің 

қолымызда! Қазақстанды биікке жетелелейік, жеткізейік!

  Қазақстан, сен заңғар биіксің, кеңсің. Менің жаным өзіңе деген 

мақтанышқа бөленген. Туған жер! Мен сенің атыңды жер бетіне жар 

салар перзентіңмін, тәуелсіздікті мықтап қолда ұстайтын балаңмын!

Сәлімбай Алтынай

№176 мектеп-гимназия

5 д сынып оқушысы

Менің елімнің салт-дәстүрі

Салт-дәстүр  —  әр  ұлттың,  халықтың  діні  мен  сеніміне,  тұрмыс-

тіршілігіне сәйкес ғасырлар бойы жинақталып, өмірдің өзі туғызған 

ғұрыптардың жиынтығы.

      Салт-дәстүр  ұлт  үшін  өмір,  қоғам  заңы  болып  негізделіп, 

сана, тағылым, тәрбие, тіршілік ережесі ретінде ел зердесіне рухани 

байлық  —  өнеге  тәжірибесін  құраған.  Бұл  талаптар  мен  ережелерді 

халық бұлжытпай орындаумен бірге оны құрметтемеген, сақтамаған 

адамдарды сол заң негізінде жазалап та отырған. Өткен заманда қазақ 

қоғамы үшін салт-дәстүр бұлжымас заң рөлін атқарды. Мысалы, той, 

наурыз көже, қыз ұзату, қонағасы, шашу, ерулік ата салты болып са-

налады. Салт-дәстүрдің ел арасындағы тәлімдік, тәрбиелік, халықтық 

мәні  зор.  Халықтың  атадан  балаға  көшіп,  дамып  отыратын  тарихи 

әлеуметтік,  мәдени-тұрмыстық,  кәсіптік,  салт-сана,  мінез-құлық, 

тәлім-тәрбие  және  рухани  іс-әрекетінің  көрінісі  дәстүр  арқылы  та-

нылады.  Салт-дәстүр  байлығы  —  мәдениеттің  байлығы.  Мысалы, 

ата-ананы, үлкенді құрметтеу, байғазы, көрімдік, сүйінші, кәде сұрау, 

сәлем  беру,  ат  тергеу,  құрдастық  қалжың,  т.б.  салт-дәстүрге  жатады. 

Қазақ  халқы  салт-дәстүрге  бай.  Әдет,  ғұрып,  ишара,  ырым,  тыйым, 

дағды бәрі осы салт-дәстүр көрінісі.

126

Казахстан, армия, патриотизм

Әдет  -  Ғұрыпқа  байланысты  салт  –  дәстүрлерді  айтсақ:  Туған 

жерге  аунату.  Әдетте,  басқа  жақта  тұратын  ер-азаматтарды  туған 

жеріне  келгенде  оны  сол  жерге  аунатып  алатын  жақсы  дәстүр  бар. 

Мұның мән мағынасы көп. Біріншіден, «сен осы жерде тудың, ұмытпа, 

перзенттік парызыңды өте» деген мағынада. Екінші, «туған жер – ата-

анаң, Отаның, оның жақсы қасиеттері бойыңда, ойыңда жүрсін» деген 

тәлім жатыр. 

Балаларға  қатысты  салт  –  дәстүрлерді  айтсақ:    Балаға  ат  қою  - 

ата-ана  үшін  жауапты  іс.  Қазақ  халқының  ерекше  бір  көңіл  бөлетін 

ғұрыптарының бірі - өмірге жаңа келген бөпеге ат қою. Әрбір ата-ана 

өзінің баласына әдемі әрі мағыналы есімді қоюды қалайды. Сондықтан 

болар ырымшыл халқымыз перзентіне қол бастаған батырлардың, сөз 

бастаған шешендердің, ел бастаған билердің, жез таңдай, күміс көмей 

әнші-жыршылардың атын қоюға тырысады.

      Қазақ халқы шаңырақты, бесікті, табалдырықты қасиет тұтқан. 

Бұл үшеуін ешқашан аяқпен баспаған. Бұл үшеуі қашанда бірімен бірі 

байланысып, ұштасып жатады. Осынау қасиетті үш затты қатты то-

зып, тым ескірген кезде де аяқтың астына тастамай, өртеп жіберетін 

болған әрі күлін де аяқасты қылмай, көміп тастаған. Менің елім салт-

дәстүрге бай оны айта берсем көп.  

Сейдали Ақерке

11 сынып, №2 ЖББМ

Жетекшісі: Умбетова Ж.Қ.

Ертеңгіні болжағың келсе, елдің кешегісін танып ал

Мен қазақпын биікпін, байтақ елмін 

Қайта тудым өмірге, қайта келдім 

Мен мыңда бір тірілдім мәңгі өлмеске 

Айта бергім келеді, айта бергім

Жұбан Молдағалиев

Туған жер... Бұл сөзде қаншама сезім, қаншама адалдық, қаншама 

махаббат  бар.  Сол  сезімдер  кейде  әрбіріміздің  жанымызды  керней 

түсетіндей көрінеді. Туған жердің әрбір тасы мен тауы, қаласы мен да-

ласы, шүйгіні мен орманы бізге аса бағалы. Туған жердің сарқыраған 

өзендері мен тұнық көлдері, биік шыңдары жазира даласы жаныңды 

шын мәнінде тыныштыққа бөлейді. 

127

Сочинения школьников Алматы

Біздің  еліміз  –  Қазақстан  Республикасы.  Бүгінгі  таңда  даму 

жағынан  көптеген  елдерден  алда  келеді.  Мұның  басты  себебі  деп, 

еліміздегі жанашыр, әрі өз Отанының шын патриоттарының жасаған 

еңбектерінің  жемісі  деп  білемін.  Бірақ  біздің  еліміз  қашанда  осын-

дай  тәуелсіз  әрі  бейбіт  болған  емес.  Әр  елдің  болмасын  тарихында 

киындықты бастан кешкен кездері болады емес пе? Сол сияқты біздің 

еліміз басындағы түрлі қиындықтар тарих беттеріне түскен әжімдей 

әр адамның есінде сақтаулы тұр. 

Қазақ  елінің  толық  қалыптасу  кезеңі  деп  Қазақ  хандығының 

құрылуын айтамыз. Осы кездерде біздің батыр бабаларымыз, білікті 

ел басқарушы-ларымыз ұлтарақтай жерімізді жау қолына бермеу үшін, 

қыздарын күң қылмай, ұлдарын құл қылмай, болашағына зор үмітпен 

қарап, жерімізге көз алартқандарға қарсы соққы беріп отырған.

Осы  кезеңдегі  ел  тарихына  үлкен  үлесін  қосқан  әйгілі  шешен 

билеріміз  болған.  Олардың  сарабдылықпен  сарапқа  салынып,  шын 

жүректен шым жібекше ширатылып шыққан даналық иірім көпшілік 

қуаттап,  жұртшылық  қолдаған,  талғам  таразысына  салынып,  тап-

жылтпай тауып айтқан әрбәр сөзі ел тарихында елеулі орын алған.

Ал бұдан кейінгі кезеңді біз еліміздің біртіндеп Ресей бодандығына 

қосыла  бастауымен  байланыстырамыз.  Алғаш  болып  Кіші  жүз 

қазақтары бастаған бұл үрдісті қалған екі жүз қазақтары жалғастырып 

кетті. Сонымен қазақ жері түгелдей дерлік Ресей қол астында болды. 

Солай қараңғы қазақ өз жерінде өзі нансыз қалды. Тек билер мен болы-

стар, өз ұлтын ұмытып, орысқа жалтақтай беретін «ел басқарушылар» 

жақсы өмір кешті. Осы кезде елімізде Махамбет пен Исатай, Кенесары 

мен Сырым, Амангелді мен Әліби сынды біртуарлар бой көрсетті. Әйгілі 

«Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама» оқиғасы да осы кезге сай келді. 

Ақтабан шұбырынды...

Ақтабан шұбырынды...

Қадарсын қайда барып тұғырыңды?!

Қазақ жері алып бір қара қазан,

Қазанда қайран жұртым қуырылды.

Өз  халқымызды  өздеріміздің  хандарымыз  қанап  отырғанын 

көрген Махамбет пен Исатай Жәңгір ханға «Хан емессің қасқырсың» деп 

бетіне басып, халықты көтеріп, ханға қарсы шықты. Бұл көтерілістерді 

хан айла шарғымен басып тастағанымен, ел жүрегінде көтерісшілер 

нағыз батыр болып қалады.

128

жүктеу/скачать 3,11 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: