бойы“ '7ы7катВаШаР' ШаРШад“ -
ланысты версткасын да, соңғы оқырын да
өзім қараи алмадым.
Қ алай болып шығарын білмеймін. Бір сөз-
аитқанда байғұсты тағдырдын колына бір-
ж а/іа тапсырдым. 0 3 әріптестерімнің менін
білемінМаКР КЗЛаЙ ҚараЙтындаРь,н ™ м ж ақсы
білемін. Қез-келген сылтау тауып, олар меиі
кұпиялап, б»р іліп қалуға дайын тұрады
Ж артысын ауруханада, жартысын үйде
мына тұсынан ана тұсына дейін түгел ж азы лған
төртінші дәптерді бітірдім. Сонымен, менің тағы
бір ж аң а жинағым даяр. М аған
тездетіп
, бас
пагер тауып беріңдерші, мен оны ж аң а татымды
дүниелермен қалаи қамтамасыз етер екем.
еН өленАІ үзіп-жұлқып, орайы келгенде
Ж о к |КП ™
* ерДе * азуға эрекеттенбегем.'
Ж оқ. П оэзия — ж ан бұлқынысы, бұлкыныс
паида болғанда қаламнан қол үзбей отыру
12 ақпан 1976 жыл
39
керек. Кімнін, кайтетінін кайдан білейін, мен
өзім шабыттың бүкіл сөлін сығып алып, кұр
сүлдерін калды рғанш а орнымнан тұрмаймын.
Аурудың аты ауру, бірақ жұмыс өте ж аксы
істелді. Кейде ол творчество мені бүкіл сыр-
қаттан сауықтырып жібереді.
Өлең — ең әуелі шығармаш ылык, қажырлы
еңбек.
Азапты,
жүйкеге
салм ақ
салатын
жұмыс.
Оңаш алануды
және
тыныштықты
сүйеді. Егер мен ондай толғак үстінде жарым
ж олда токтап қалсам , кейін онда ой соңынан
куалау маған қиын. Алғашкы кұмарлыктан
аж ы рап қалам.
14 ақпан 1976 жыл
Егер бір кездерде менің өмірім, творчеством
әлдекімнің көңілін аударса, оларға былай деп
едім:
—
Менің қымбатты достарым! Егер сіздер
шынымен менің өмірбаянымды, творчествомды
зерттемек болсандар, онда мен не ж азсам ,
соның бәрін түгел оқып шығуды ұмытпағай-
сыздар. Мені өз өлеңдерімнен бөліп қарамау-
ларыңызды өтінем. Естеріңізде болсын, менің
өлеңім жеке тұрғанында түк те емес. Бірік-
тіріп қараған да ол поэма іспетті. Басы және
аяғы бар. Ол кейде күлімдеген, кейде түңілген
жанымның кұдды дауысындай. Ж ал ған күйі-
ніш, жалған махаббат пен қүаныш, өтірік патрио-
40
тизм және тағы -тағы лар поэзияның ж аулары .
Қөпшіліктің көңілін аулау үшін, рухықнын,
ыңғайын табу үшін ж азу керек. Әрбір ж азаты н
адам окырманды күлдіріп абыржыта алады
(бәрі оның шеберлігіне байлан ы сты ), б ірак
оның ж анына кіріп, есінде мыктап қалу үшін
барынш а ашық, сезімтал әрі түсінікті болу
қаж ет. Кейде қарапайым түсіне білетін көп-
шілік сенің образдары ң мен прообраздарынды
артқы қ атар ға ысырып тастайды. Әрбір окыр-
ман көркем ш ығармадан өзін, өз жанының бөл-
шегін іздейді.
Сондықтан мен өзімнің «Менім» арқылы
ж асырмай, ж аппай өмірімніқ шежіресін ж асап
шықтым. Ж анымның мүңы 'м ен қуанышы —
бәрі сонда. Солар басқа жүректгрге өз сәулесін
түсіруге тиіс деп ойлаймын.
Сонымен, достар, бүкіл менің ж азғаны м —
бар-ж оғы бір ғана бүтін .поэма. Адамнын
өмірі мен өлімі, қасіреті мен қуанышы туралы
поэма. Егер нанбасандар, барлы қ өлеңімді
жинап, бір ж и н аққа топтастырып көріндерші.
Естеріңце болсын, әрбір өлеңім өз орнында
тұрсын. Яғни жылына және бойына қарай,
сонан соң көз алмай оқындар. Сюжетіне
көңіл аударм ай-ак қоюларыңа болады, ал ичм,-
позициясы мен архитектоникасына зер сальщ-
даршы. Егер мені содан таппасандар, онда
ақын болмағаным!
* * *
Кто из
современной
молодежи
ломает
голову над чтением «Евгения Онегина» Пуш-
кина, или «Чайльдом Гарольдом» Байрона?
Едва ли найдется. Я сомневаюсь, хватит ли
терпения у них прочесть до конца лермон-
товского «Демона». Нынешнее поколение живет
сегодняшним днем. Д ля них ж изнь — не театр,
а мимолетная эстрада. Они в чудеса не верят,
для них ничто не чуждо, у них вкусы быстро
меняются. Им чужды, мне каж ется, глубокая
мысль, познание себя и других.
А что, если назло им, написать роман в
стихах про их жизнь, на их же лексиконе?
42
Көркем сынсыз көркем әдебиет емір сүр-
мейді. Сын өз мойнына талай нәрсені алуға тиіс.
Сын қазы да, адвокат та болуы керек, ал
каж ет болса калған ж ағд ай да ол өте катал,
мейірімсіз^ айыптаушы д а бола білуі керек.
Әйтпесе, әдебиет, ж алпы өнер атаулы алғаш кы
коғам күрылысын елестетеді. Әркім өз білге-
нінше, әйтеуір Л зікпен, көркем еместігін және
жақсы еместігін біле тұра әрекет жасайды.
Ойпырым-ай, коймайды-ау коймайды. Соньщ
бәріне сын кінәлі. Бізде дұрыс сын ж ок. Оның
таза, әділ, білгір өкілдері жоқ. Тек жағымпаз-
дар бар. Олар беделділерді м актау үшін өзара
ж ары сқа түседі. Олар сол аркылы адебиеттің
асырауында өздерінің қал а беруін камтамасыз
етеді. Бұл урашыл-сыншылар квркем шығар-
маны ш атпақтан аж ы рата алмайды. Олар үшін
автор бірінші орында Тұрады. Онын кім, кандай
қызметте екеніне көқіл аударады. Ал ондай
ш атпақайларды ң көлеңкесінде таланттар бірте-
бірте сөне береді.
Өмірге, өзі өмір сүріп отырған коғам ға
белгілі бір көзкарасы ж о к адам акын емес.
Ондай адамның өзін^ақын ғана емес, коғамның
ойлай білетін азаматымын деуге де хақысы жоқ.
Қазіргі нағыз ақын алдымен ойшыл, яғни
философ болуы қаж ет. Поэзияньщ ж а л а ң сұлу-
лығы ж ал аң аш сұлуға ұқсайды. О ған тек таң-
Достарыңызбен бөлісу: |