76
Қазақ өнерінің антологиясы
Орынсыз жаман сөзді айта алмаймын,
Ұятты Тәңірім берген, Айқын, маған.
Бұл өлең ұят болса, неге айтасың?
Естідім сен де оқыпсың Құран кәләм.
Бұл өлең күнә де емес, сауап та емес,
Айтады күнә ғой деп білмес надан.
«Жығылған сүрінгенге күлер» деген,
Келді ме
соның кері, Айқын, саған?
Айқын:
Атыңды жаңа білдім, Жарылқасын,
Көреді әркім тәуір ықыласың.
Басыңда
бақыт құсың бар шағында
Кем емес падишадан қара басың.
Есітіп көрген жерден абайларсың
Айқынның айтқан сөзін, даражасын.
Жігітке
мақтап айтқан жарамайды,
Айтамын мақтамай-ақ сөз расын.
Қоймасаң жігіттікпен өлеңіңді
Халқыңның қайтарарсың ықыласын.
Достарыңызбен бөлісу: